بریده‌های کتاب سارن .

ایمان داشتن به آدم ها بزرگ ترین هدیه ای است که می‌توانید به آن‌ها بدهید. خرجی برنمی‌دارد و نتایجش می‌توانند شگفت انگیز باشند.

لازم نیست به صورتش نگاه کنم تا بفهمم به من دروغ می‌گوید . وقتی کسی که دوستش داری دروغ می‌گوید حسش می‌کنی. چیزی که هنوز نمی‌دانم این است:دلیل دروغ گفتن او.

گاهی بهتر است غبار خاطراتمان دست نخورده باقی بماند.

هر بار این کلمات به ذهنم می‌آیند ،با فهرست تازه ای از پشیمانی ها رو به رو می‌شوم. هدر دادن این همه زندگی‌مان با زندگی نکردن خیلی غمگینم می‌کند. قبلاً مثل الآن نبودیم، اما خاطرات گذشته می‌تواند همۀ ما را به دروغ‌گو تبدیل کنند.

زمان می‌تواند روابط را تغییر دهد، درست همان‌طور که دریا می‌تواند شکل ماسه ها را عوض کند.

اگر هر داستانی پایان خوش داشت،دیگر دلیلی نداشت دوباره از نو آغاز کنیم.

من بارها و بارها نیت کرده ام این زندگی را ترك کنم. امّا لحظاتی این چنینی به من یادآوری می‌کند که خوشبختی آن چیزهای دائمی نیست که همگی در زندگی سعی داریم آنها را به دست آوریم.گاهی اتفاق های کوچکی می‌افتد؛آنقدر کوچك که فقط بتوانند توجه‌ی مارا به خودش جلب کند و انگیزه‌ای برای ادامه دادن زندگی باشد.

چهره اش همانند یك اثر هنری است. ای کاش عکسی از این اثر هنری بر دیوار موزه یا گالری بودتا هروقت و هرچقدر دلم می‌خواست مقابلش بایستم و تماشایش کنم.

همه توی این شهر بی‌خیال به نظر می‌رسند؛یه جوری قدم برمی‌دارند و این طرف و آن طرف ول می‌چرخند که انگار دنیاشون صد در صد در سمت درستی قرار گرفته=)

امّا من همیشه برای مطالعه وقت می‌گذارم.کتاب که بر می‌دارم شبیه راه فرار است.یکی دو ساعت به جای اینکه در دنیای کسل کننده‌ی خودم باشم ،بخشی از دنیای کتاب می‌شوم. اما فرار از دنیایی که الآن در پیرامون من است،ساده نیست؛

مطمئن باش.حتی بزرگترین دروغ ها هم کمی از حقیقت رو در خودشون دارن.

بخشی از من امیدوار است امشب که به تخت می‌روم و می‌خوابم،با آمدن صبح همه چیز دوباره خوب خواهد شد.

هردوی ما می‌دونیم که تو چقدر ذهن آشفته ای داری.فقط نمی‌خوای مثل کاری که با من و ویل کردن ،قرصی بشی.

در یک آن به‌خاطر برخورد سردم،احساس گناه می‌کنم. سپس یادم می‌آید که او با من چه کرد.

ممکن است با کارهایم او را نکشته باشم،امّا به طور حتم با هیچ‌کاری نکردن او را کشتم.

پاییز بیشترین شباهت را به خود داشت،در هر دو تکلیف خود را کامل نمی‌دانستند.