بریده‌های کتاب gndom

چرا آنچه را که در قلب خود داریم، دقیقا بر زبان نمی آوریم، اگر واقعا منظورمان همان است؟ با این وجود، همه سعی دارند نفرت انگیزتر از آنچه هستند، به نظر آیند. گویی هراس دارند اگر خود را به راحتی به نمایش گذارند، این عمل توهینی به احساسات آن ها تلقی گردد.

اگر رو در روی درد بایستیم و تجربه اش کنیم دیگر ادم ها نمی‌توانند راه فرار باشند،آغوش ها نمی‌توانند مسکن باشند و فراموشی ها نمی‌توانند ادامه دار باشند. رابطه هایی که پوششی برای درد به جا مانده از رابطه قبلی اند شما را آرام نخواهند کرد. آن ها شاید اوایل رابطه درد رابطه قبلی را کم کنند اما میتوانند بعد ها خودشان به درد بعدی زندگی تان تبدیل شود. 'ادم ها را مسکن های موقت نبینید،اول درد را آرام کنید و بعد وارد رابطه بعدی شوید'

'واقعیت ' با آن هایی که انکارش می‌کنند چندان مهربان نیست. نه اینکه از پشت به شما چاقو بزند،بلکه ریه هایتان را هدف می‌گیرد و زهرش را میریزد و برای اینکه آن را نادیده گرفتید با تنفر به شما خیره می‌شود.

مرگ شوخی ندارد. مرگ یک دفعه به سراغ آدم می آید،نه شوخی سرش می‌شود و نه منطق دارد منتظر نمی‌ماند تا مترونوم به تیک تاک خود ادامه بدهد،منتظر نمی‌ماند که ما از هم خداحافظی کنیم مرگ غارتگر است،ساده و سر راست هیچ دوز و کلکی هم در آستین ندارد و هیچ چیز در عوض خودش به آدم نمیدهد جز بوسه ای آخر برای تمام بازماندگان.

موجود عجیب و مضحکی شده‌ام، شعورم درست کار می‌کند، ولی احساساتم چطور بگویم؟ کند شده؛ نه آرزویی دارم و نه به چیزی دلبسته‌ام و نه به کسی علاقه‌مندم.

گاهی اوقات تنها چیزی که حال ما را خوب می‌کند، این است که یک نفر بی‌قید و شرط، کنارمان باشد؛ بدون نصیحت، بدون قضاوت، بدون عجله برای درست کردن حالمان.

هیچوقت برای زخم‌های زندگی‌ات پیش کسی ناله نکن، زخم به‌جز صاحبش برای کسی درد ندارد.

پیدین گری: وارد بازی خیلی خطرناکی شدم. روی لبه تیغ راه میرم و امیدوارم بدنم را نبرد. با اتش بازی می‌کنم و امیدوارم نسوزم. در آبی که با شدت جریان دارد شنا میکنم و امیدوارم غرق نشوم . او خطرناک است

او به تاریکی تعلق داشت، اما وقتی نگاهم می‌کرد، حس می‌کردم نوری درونش می‌درخشد؛ نوری که فقط برای من بود.

همیشه همین طور است . لحظه های دردناک همیشه ابدی و شادی ها همیشه زودگذر هستند. این هم یکی دیگر از ترفند های زمان است.