بریده‌های کتاب فرفری موی غزل‌ساز

به نظر من، هر کسی در مقطعی از زندگیش به جایی می‌رسه که باید انتخاب کنه که می‌خواد چه‌جور آدمی باشه. و در اون زمان، به پدر و مادر، یا یه دوست نیاز داره. و اگه در اون مقطع از پدر و مادرت متنفر شده باشی و دوستی هم نداشته باشی... خیلی تنها می‌شی و این خیلی سخته‌.

دوستی برای همین موقع‌هاست دیگه، درسته؟ تو نمی‌دونی اون به چی نیاز داره. فقط می‌دونی به چیزی نیاز داره.

ولدمورت از جن‌های خونگی، از قصه‌های کودکان، از عشق و وفاداری و معصومیت هیچی نمی‌دونه و قادر به درکشون نیست. هیچی نمی‌دونه. نمی‌دونه که در همه‌ی این چیزها قدرتی نهفته، قدرتی که دور از دسترس هر جادوییه و به درک این حقیقت نایل نشده.

- درد داره؟ - مُردن؟ هیچ دردی نداره. سریع‌تر و آسون‌تر از به خواب رفتنه.

- هیچ‌وقت به این فکر افتادی که حاکمین ستمگر چه‌قدر از افرادی که سرکوبشون می‌کنن وحشت دارن؟ همه‌شون اینو می‌دونن که روزی یکی از قربانیان بسیارشون جلوشون می‌ایسته و مقابله به مثل می‌کنه! ولدمورت هم با اونا هیچ فرقی نداره!

آرتور ویزلی: " خب، تنها چیزی که می‌تونم بگم اینه که اون روزی که رون تصمیم گرفت توی قطار سریع‌السیر هاگوارتز توی کوپه‌ی تو بشینه روز خوش‌شانسی خانواده‌ی ویزلی بود، هری."

اغلب، بی‌اعتنایی و غفلت، خیلی بیشتر از بیزاری آشکار، باعث خسارت و زیان میشه...

هری به پهلو غلتید و فکر کرد: این چیزیه که این‌جا باید به ما یاد بدهند. باید طرز کار مغز دخترها رو به ما درس بدهند... این خیلی بیش‌تر از درس پیشگویی به دردمان می‌خورد...

بی‌حس کردن موقتی جایی که درد می‌کنه باعث می‌شه که وقتی درد رو احساس می‌کنی بیش‌تر عذاب بکشی.

آگاهی اواین قدم برای پذیرفتن حقیقته. بدون پذیرش هم بهبودی امکان‌پدیر نیست.

تو فکر می‌کنی عزیزان ما وقتی از این دنیا رفتن ما رو تنها می‌گذارن؟ مگه هر موقع که توی دردسر می‌افتیم واضح‌تر از همیشه اونا رو به یاد نمیاریم؟

همیشه عواقب اعمال ما خیلی پیچیده و متنوعه و اصلاً نمی‌شه پیش‌بینی کرد که چه چیزی در آینده پیش میاد.

گاهی کابوس‌ها مسخره هستن؛ اما بیشتر اوقات... درونی‌ترین رازها و خصوصیاتمون رو افشا می‌کنن. امیالمون، ترس‌هامون، خواسته‌ها و نقشمه‌هامون رو. حتی گذشته‌مون.

کابوس‌ها معمولاً بزرگ‌ترین نقطه ضعف افراد را نمایان می‌کردند، خواب‌ها دَر به روی قلب، ذهن، روح و رازها می‌گشودند.

اینکه گاهی ترس رو به دلت راه بدی چیز بدی نیست. ترس حد و مرز رو به یادت میاره، بهت نشون میده از چه خط قرمزایی نباید عبور کنی... که چه درهایی رو باید بسته نگه‌داری.

کسی متوجه قدرت رویا نیست، نه در عالم خواب و نه در عالم بیداری، مگر اینکه امکانش از او گرفته شود.

-خوب، عقیده شما در خصوص مارگریت چیست؟ - وی فرشته‌ای است و من دیوانه عاشق او!

با وجود تموم جادویی که توی دنیا هست، بازم بعضی چیزها رو نمی‌شه برگردوند.

انسان قدرتی دارد که می‌تواند سهمناک‌ترین تاریکی‌ها را درهم بشکند.

تاریکی و نور بخشی از طبیعتن و هرگز نمی‌تونن مارو ترک کنن، اما جادوگرها همیشه سعی می‌کنن کفه‌ی ترازو رو به نفع خودشون سنگین کنن.