یه کتاب عالی و بی‌نظیر در ژانر فانتزی شدیدا به طرفداران ژانر فانتزی و طرفدارهای سریالهای چینی پیشنهادش میکنم تصویر سازی عالی کیفیت و ترجمه عالی قلمی قوی و یه اسپویل کوچیک چپترهای آخر این کتاب به شدت شکتون میکنه
        

          نخونید، وقتتون رو تلف نکنید. در نشست اول ممکنه خیلی جذاب باشه و روون و خواندنی، اما در نهایت فقط زمان خودتون رو تلف کردید
این هم دلیل:
 
کتاب شش درنای سرخ و سوگند اژدها:
جلد اول روند سریعی داره. داستان مشخصه و هدف مشخصه. شخصیت‌ها خودشون رو نشون می‌دن. چیزای بامزه‌ای وجود داره که خوندن رو سریع‌تر می‌کنه و فضاپردازی خوبه. 
شخصیت اصلی مقداری رومخه وبه نظر من تلاش نویسنده برای نشون دادن روند نزول یه شاهدخت به یه کارگر شکست خورده. شیوری به شدت مثل بچه‌ها رفتار می‌کنه و یه جمله رو تو یه فصل حداقل سه‌بار تکرار می‌کنه. تنها چیزی که دل من رو تو این کتاب برد کی‌کی بود. 
نگم از تاکان که یه عاشق دل‌باخته‌ست که به شدت ماسته. یعنی خب، بله برای نجات جون عشقش همه‌کار می‌کنه ولی وقتی یکی بهش توهین می‌کنه و واکنش نشون می‌ده خودش پشیمون می‌شه. بابا ولم کن مرد! یکم عزت نفس! 
تا اینجا نظر درباره‌ی جلد اول بود. اما سوگند اژدها. برای من تقریبا یک‌ماه طول کشید تا تمومش کنم. مخصوصا که جلد اول رو تو یه جمعه از صبح تا شب خوندمش. جدا از مشغله‌هایی که داشتم و وقت نمی‌کردم بخونم روند داستان به شدت افت کرده و نویسنده هرررررچیزی که تو دنیای فانتزی‌نویس‌ها از ازل وجود داشته رو چپونده تو کتاب و اصلا فکر نکرده که خب، ممکنه این همه ماجرا تو یه کتاب ۵۰۰ صفحه‌ای خسته‌کننده باشه‌ مخصوصا که نصفشون رو نبست. -من این رو پیش‌فرض گذاشتم که کتاب دو جلدیه و فرعی نداره[که حتی برای فرعی نوشتن هم تو باید تو جریان اصلی ماجرایی رو باز نذاری.]- شخصیت‌ها تو این جلد همه افت کرده بودن. می‌دونستن چیا تله‌ست و چیا نیست و بااین‌حال گول همه رو می‌خوردن. هزاران هزار آدم بده تو داستان وجود داشت که تو نمی‌دونستی چه خبره. نمی‌دونی از اژدهایان متنفر شی یا اهریمنان. و نویسنده نمی‌ذاره که تو این کارو بکنی. این شاید تو یه کتاب دیگه نقطه قوت باشه-که شخصیت منفی داستان خاکستری باشه و تو بدونی چه بلایی سرش اومده که شده شخصیت منفی داستان- اما تو این کتاب به شدت نقطه ضعف بود. چون پردازشش به شخصیت و داستان شخصیت‌‌های منفی به شدت کم و بد بود سر همین، این مسئله که یهو بخوای با ویلن همذات‌پنداری کنی یه مقدار دور از دسترسه. حداقل برای من اینطور بود. فضاپردازی تو این جلد هم بسیار جذاب بود و برای همین بود که من کتابو ادامه می‌دادم[نادیده بگیرید که داشتم از فضولی دیوانه می‌شدم که آخر این آشفتگی چی قراره بشه] هممممممم چیز دیگه به نظرم نمی‌رسه. آیا گفتم که روند داستان خیلی شلوغ بود؟ و چشم باز می‌کردی و شیوری تو یه ماجرای جدید با یه شخصیت‌ منفی جدید بود؟ همه‌ رو هم شکست داد خداروشکر :>>>
ارزش خوندن نداره. مخصوصا با این قیمتش. 
میانگین امتیاز من به دو جلد ۲.۵ می‌شه.
جلد اول: ۳ و جلد دوم: ۲
تا درودی دگر بدرود