بریده‌های کتاب علی فروتن

وقتی یک کودک می‌میرد، به سایر افراد بالغ و بزرگسال، مثل همسایه‌ها و مغازه‌دارها، نیز فشار وارد می‌شود. آنها نگاه خود را از آدم می‌دزدند، از تو دوری می‌کنند، مسیرشان را تغییر می‌دهند. وقتی کودکی می‌میرد، برای خیلی‌ها پدر و مادرش هم می‌میرند.

...گذشته حال را مسموم می‌کند. زیر-و-رو کردن گذشته مرگ تدریجی است.

اغلب می‌شنوم که از دست دادن فرزند سنگین‌ترین داغ است، اما این را هم می‌شنوم که گم شدن فرزند بدتر است.

نگفتم انسان خردمند موجود ابلهی است؟ ابله است چون نمی‌فهمد هیچ تصویر عالی‌ای از آینده آن‌قدر نمی‌ارزد که زمان حال را قربانی‌اش کند. نمی‌فهمد «حال» تنها دارایی‌اش است.

از قول یکی از دانشمندان نوشته بودند «ده نکته‌ای که کاش در بیست‌سالگی می‌فهمیدم.» باید به آن دانشمند محترم گفت که در بیست‌سالگی حتی اگر روزی سه نوبت، صبح ناشتا و با نهار و بعد از شام، برایت آن ده نکته را تکرار می‌کردند، باز هم آنها را نمی‌فهمیدی. نمی‌فهمیدی چون دقیقاً در زمان نامناسب فهمیدن آن نکته‌ها بودی و فهم همیشه وقتی کار از کار گذشته اتفاق می‌افتد.

من روزها را هفت‌تا هفت‌تا می‌شمردم. تمام عددهایم مضربی از هفت بود. هر یکشنبه که به آخرین عدد هفت‌تایی می‌رسیدم، نمی‌دانستم که یک هفته دیگر از عمرم تلف شده یا این‌که یک هفته به آزادی‌ام نزدیک‌تر شده‌ام.

همیشه به این اصل باور داشتم که بهترین راه برای پیش‌بینی آینده ساختنش است.

آن روز تصمیم گرفتم برای ۲۴ ساعتم برنامه ریزی کنم و به این شکل وقتم را تنظیم کردم: خواب و استراحت، هفت ساعت؛ خواندن نماز قضا، دو ساعت؛ صرف صبحانه، ناهار و شام، سه ساعت؛ تفریح و دیدار با نگهبان‌ها یک ساعت؛ ذکر خدا و صلوات، یک ساعت؛ خواندن قرآن با ترجمه و درک معانی، دو ساعت؛ روخوانی قرآن، یک ساعت؛ ورزش و پیاده روی، یک ساعت؛ مطالعه کتاب، دو ساعت؛ نمازهای يوميه و دعاهای آن، یک ساعت؛ مطالعه مفاتیح و نهج البلاغه، شنیدن اخبار ایران و جهان و تفسیر آن از رادیوهای مختلف، سه ساعت. با این تقسیم بندی دیگر وقت اضافی نداشتم که به چیزی فکر کنم.

وقتی فرد می‌فهمد که به خاطر اتفاقی باید رنج بکشد باید این رنجها را به عنوان وظیفه اصلی و مربوط به آن واقعه بپذیرد. او باید این واقعیت را قبول کند که حتی در رنج کشیدن هم، او در دنیا تنها و بی‌مانند است. هیچ کس نمی‌تواند او را از رنجهایش نجات دهد یا به جای او رنج بکشد. موفقیتِ مختص به او در پس رنجی نهفته است که تحمل می‌کند.

بچه‌های ما یه بار دیگه زندگی‌مون رو برای ما تکرار می‌کنند. زندگیِ بعد از مرگ یعنی همین؛ این‌که ما از خلال بچه‌هامون به زندگی ادامه می‌دیم.

واقعاً معتقدم آدم همیشه نمی‌تواند عاشق باشد. چنان‌که نمی‌تواند همیشه خوب باشد. به همین دلیل، باید تمام تلاشت را بکنی که همیشه بهترین چیز ممکن به نظر بیایی.

ریاضیدان بزرگ، پی‌یر سیمون لاپلاس،... نوشت: «موجود هوشمندی که، در لحظه‌ای مشخص، از همه نیروهای دست‌اندرکار در طبیعت آگاه باشد و نیز وضعیت متناظر با همه عناصر سازنده آنها را بداند، چنانچه وقت کافی برای تجزیه و تحلیل همه این داده‌ها به وی داده شود، در یک فرمولْ حرکات بزرگترین اجسام گیتی و نیز خردترین اتم را لحاظ می‌کند: چیزی برایش عدم قطعیت ندارد و آینده در کنار گذشته پیش چشمانش حضور خواهد یافت.»