آن روز تصمیم گرفتم برای ۲۴ ساعتم برنامه ریزی کنم و به این شکل وقتم را تنظیم کردم: خواب و استراحت، هفت ساعت؛ خواندن نماز قضا، دو ساعت؛ صرف صبحانه، ناهار و شام، سه ساعت؛ تفریح و دیدار با نگهبان‌ها یک ساعت؛ ذکر خدا و صلوات، یک ساعت؛ خواندن قرآن با ترجمه و درک معانی، دو ساعت؛ روخوانی قرآن، یک ساعت؛ ورزش و پیاده روی، یک ساعت؛ مطالعه کتاب، دو ساعت؛ نمازهای يوميه و دعاهای آن، یک ساعت؛ مطالعه مفاتیح و نهج البلاغه، شنیدن اخبار ایران و جهان و تفسیر آن از رادیوهای مختلف، سه ساعت. با این تقسیم بندی دیگر وقت اضافی نداشتم که به چیزی فکر کنم.