بریده‌های کتاب clara

برای من هیچ اهمیتی ندارد که دیگران باور بکنند یا نکنند فقط میترسم که فردا بمیرم و هنوز خودم را نشناخته باشم

در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا میخورد و میتراشد

در این جهان زندگی کردن کار خسته کننده ای است.هروقت دور و برت را نگاه میکنی همیشه کسی هست که بخواهد حالت را بگیرد آن هم بدون هیچ دلیلی.

وقتی حقیقت کس دیگر،عین حقیقت تو باشد،و اصلا انگار آن حرف را برای تو گفته،فوق العاده است.

امید چیز عجیبی ست

ناراحت شدن از یک حقیقت،بهتر از تسکین یافتن با یک دروغ است.

میخوام بهش بگویم که یادش باشد،اگر گذاشته بودند هیتلر کاری را که شروع کرده بود تمام کند،الان دنیا گلستان بود

میگویند گذشته فراموش میشود،چندان درست نیست.چون گذشته راه خود را با چنگ و دندان باز میکند.

دلیل این که نمیتونیم کسی رو رها کنیم اینه که از عمق وجودمون هنوز امیدواریم.

بزرگترین درسی که یاد گرفتم این بود که دیگه برای کسی که مشکلی با باختن من نداره نجنگم.

اگه قلب یکی رو بشکنی و بازم برات آرزوی بهترین ها رو داشته باشه،بهترین آدم زندگیت رو از دست دادی.

اینکه زندگیت رو همونطور که هست بپذیری و قدردان باشی.گفتنش راحته ولی باید بتونی در عمل هم انجامش بدی.

من فکر میکنم خواب و رویا...مثل ویرگوله که خدا به دقت طراحی کرده و وسط یک خط مستقیم بی نفس به نام زندگی جا داده!

این عشق است که میتواند یک آدم را به یک انسان یا هیولا تبدیل کند.

شاید یه روزی،ماهم آدمایی بشیم که هیچوقت فکرش رو نمیکردیم.

دردناک ترین لحظه ها در زندگی احتمالا لحظه ای است که آدم میبیند سال های پیش رویش کمتر از سال های پشت سرش هستند و وقتی زمان زیادی برایش نمانده باشد دنبال چیزهایی میگردد که به زندگی کردن بیرزد.

مرگ مسئله عجیبی است.آدم ها در کل عمرشان جوری زندگی میکنند که انگار‌ مرگ اصلا وجود ندارد،درصورتی که که بیشتر وقت ها مهم ترین دلیل زندگی است.

در زندگی هر کس لحظه ای وجود دارد که در آن لحظه تصمیم میگیرد میخواهد چه کسی باشد.کسی که بگذارد دیگران بهش بدی کنند یا نگذارد.

آدم ها از روی کارهایی که انجام میدن میشه شناخت،نه از روی حرف هایی که میزنن.

زنش اغلب میگفت تمام راه ها به جایی ختم میشوند که از همان اول برای آدم <مقدر شده>.