بریده‌های کتاب اسماء کرباسچی

وقتی داستان های غم انگیز می‌خوانیم، با شهامت، خودمان را در آن موقعیت ها تصور میکنیم، ولی به محض اینکه واقعا غصه دار میشویم، تازه می‌فهمیم تحمل کردنش چه کار سختی است.

هر کاری که انسان در این دنیا انجام می‌دهد، خالی از خطر نیست.

زن های کشور های مختلف با چهره های رنگ به رنگ شان در لباس احرام زیبا هستند.

پيرزن با لحجه روستایی اش دعا میخواند و زن با لحجه کانادایی اش آن را یاد می‌گیرد.

با چه جرئتی در حضور خداوند یکتا از غیر او طلب گذشت و بخشش میکنی؟

آفتاب چه رنجی میکشد که باید یکسان بتابد بر پارک های آبی دوبی و آنتالیا و خاک پوک بقیع!

تنها قانون راستین آن است که ما را به آزادی برساند. هیچ قانون دیگری وجود ندارد.

بهشت نه زمان است و نه مکان. بهشت، یعنی رسیدن به کمال.

جهیزیه عروس آماده بود و داشتند برنج شب عروسی را پاک میکردند که رادیو خبری را اعلام کرد و فهمیدند باید برود. برنج ها را برگرداندند توی کیسه، روی جهاز را پوشاندند و داماد را از زیر قرآن رد کردند که برود جبهه.