بریده‌های کتاب ALL ABOUT SHIN

چند لحظه بعد میپرسد «به نظرت چیکار میکنی؟ توی آینده...» «نمیدونم میخوام...» ساکت میشوم و ذهنم به حرکت در می.آید هنوز هم به طرز وحشتناکی زیاده خواه هستم. قلبم هنوز به خاطر چیزهایی که در دسترسم ،نیستند به درد می‌آید میخواهم باهوشتر و ثروتمندتر و قوی تر و ..فقط بهتر باشم. اما اگر راستش را بخواهید میخواهم شادتر هم باشم میخواهم روی چیزی معنادار و رضایت بخش حتی شده سخت، چیزی که شاید حتی کاربردی ترین گزینه در جهان نباشد، سرمایه گذاری کنم میخواهم وقت بیشتری را با بابا و مامان و شیائویی بگذرانم با شنل معاشرت کنم و یک قرار درست و حسابی با هنری بگذارم می خواهم آنقدر بخندم که شکمم ،درد بگیرد و بنویسم تا زمانی که چیزی خلق کنم که خوشحالم کند و یاد بگیرم که از پیروزیهای کوچک و خصوصی ام لذت ببرم. یاد بگیرم که بپذیرم این چیزها نیز ارزش خواستن دارند.

ارواح هیچ وقت برایم معنا نداشتند. وقتی مادرم رفت، دیگر رفته بود. حاضر بودم هر چیزی را بدهم تا شرایط غیر از آن باشد.

و چرا درباره من می‌گفت ساکت؟ از اینکه کسی بگوید ساکت متنفر بودم مردم همیشه طوری این کلمه را می‌گفتم که انگار نوعی کمبود است؛ که اگر مثلاً بلافاصله همه چیز را نمی‌گفتم نامهربان یا مغرور بودم. مادرم این را درک کرده بود. تو شاید دیر گرم بشی ولی وقتی بشی به کل اتاق نور می‌بخشی.

مغزتان برای اینکه شما را حتی از شروع کردن بازدارد، تلاش می‌کند تا شما را با دو تخته‌سنگ بزرگ نگه دارد. این تخته‌سنگ‌ها می‌توانند این احساس را ایجاد کنند که وزن دنیا روی دوش شماست. زمانی که وزن زیادی را تحمل می‌کنید، فکر می‌کنید چقدر می‌توانید راه بروید؟ مطمئناً نه خیلی. این دقیقاً همان چیزی است که مغز شما برایتان می‌خواهد. از شما می‌خواهد که تمام تلاش خود را صرف فکر کردن به این سنگ‌ها کنید تا جایی که حتی سعی نکنید آن‌ها را بردارید.