بریده‌های کتاب آیگین مردانیان پور

عطری که در نام مبارک معشوق هست ، عاشقان را مست می‌کند نه شراب راستینی که خمره ی می فروش را انباشته است .

حسین را حسین نگه می‌دارد . حسین ، حسین نشد برای آنکه آفتاب حضورش ، سرمازدگان بی پناه را گرم کند ، داغ کند ، و بسوزد ؛ بل حسین شد به خاطر حضور ازلی اش در ذهن هر کس که می‌خواهد در راه عدالت شمشیر بزند.

ما حسین را دوست داریم به خاطر آنکه با نام او عطر نجابت در فضا پراکنده می‌شود ؛ عطر ایمان ، عطر مقاومت در برابر ظلم ، از این سو تا آن سوی جهان ، از زمین تا ستارگان . حتی اگر حسینی هم وجود نداشت ، این عطر حسینی پیچیده در فضا کافی بود تا ما را به ارادت حسین و مرکز شهادت بکشاند .

به فرزندان خود ، اگر به راستی خواهانِ خوشبختیِ عمیقِ آنها هستید ، و اگر می‌خواهید در قلب هایشان همیشه مِهری باشد ، عطوفتی ، صفایی ،شوقی ، و سلامتِ آرامش بخشی ،حُب الوطن را بیاموزید ...

ما راه بسیار دشواری را پیش رو داریم ؛ هر روز ، شقاوتی از جانب دشمنان ، شهادتی از ما . هر روز ، مادری ، تنِ بی جانِ فرزندِ نوجوانِ خود را به خاک خواهد سپرد ، و زنی ، جسم در هم کوفته ی شوهر خود ، برادر خود ، و حتی پدر پیر خود را . پس ، جنگ ما همانند پرچمی نیست که پیشگامی ، با غرور ، آن را بر دوش کشد ، و چون آن پیشگام بی باک ، تیر خورد و افتاد ، دیگر هیچکس آن پرچم را از خاک برندارد و به اهتزار درنیاورد ، بلکه جنگ ما پرچمی ست که در هیچ لحظه یی ، بوسه بر خاک نخواهد زد ؛ چرا که مرغانِ تیزپروازِ دریایِ جنوب ، آن را در منقار دارند ...

این حس ، به امامی _ اعظمِ ائمه ی عالم _ سر سجاده ، بی شک گفته است که شمشیری ، در قفا، قد کشیده است تا خونِ خوب ترین مردِ تاریخ را بر خاک ریزد ؛ اما نگفته است که احتیاط کن ، بگریز ، مدد بخواه ؛ چرا که انسان ، هنوز نیازمند شهادت است ، و زمین ، تشنه ی خونِ خوبانِ روزگار.

« ما اینجا زاده شدیم و اینجا روییدیم ، و اینجا با خاک و آب آشنا شدیم ، و اینجا دل به عشق سپردیم . پس ، بر ماست که از این آب و این خاک ، با تمامی توان خویش حفاظت کنیم . و برماست که تن خاکی مان ، همین جا ، زیر و زبر همین خاک ها ، کنار همین دریا ، خاک شود و خاکسترش بر باد رود ... »

«یعنی چه ؟ آیا به راستی باید مرد؟» و ندای درونش جواب می‌داد :« بله ، حقیقت است و باید مرد . » می‌پرسید : « ولی آخر این همه رنج برای چیست ؟ » و ندا جواب می‌داد : « دلیلی نیست! برای هیچ ! » و همین .

خوشا به حال کسی که عاشق است برادر ، و به صداقت هم عاشق است ؛ چرا که بدحالیِ عاشق هم بدحالیِ خوشی ست ؛ و در هیچ روزگاری هم ، هیچ عاشقی ، روی آرامش ندیده است .

تاریخ را از نو باید نوشت ، و آنگونه باید نوشت که انسان را در لحظه های درد و مصیبت به کار آید ؛ در لحظه های فشارِ ستمگران و نامردان ؛ در لحظه های سلب آزادی از آزادی خواهان راستین .