بریده‌های کتاب آبی ِ روشن

دنیا فقط وقتی واقعی می‌شود که بتوانی با کسی به اشتراکش بگذاری.

در برابر تکاپو برای زنده ماندن، تمام دغدغه‌ها کوچک بودند.

این‌جا مرگ طُره‌ای است تنیده در بافته‌ی زندگی.

به جز اینکه ما تنها موجودی هستیم که عرق می‌کنیم، ما تنها موجودی هستیم که احساس تنهایی می‌کنیم.

کاری که منتظر جمع شدن همه باشه، هیچ وقت تموم نمی‌شه! دختری خندید: هیچ وقت شروع نمیشه اصلاً...

مردم خوش باش و سبک روح و کریم‌نهاد و قلندر مزاح را از ما درود دهید.

حاضر وقت باشید که عمر دوباره نخواهد بود.

مردی دعوی خدایی کرد. امیر وقت به حبسش فرمان داد. مردی بر او بگذشت و گفت: آیا خدا در زندان باشد؟ گفت: خدا در همه جا باشد.

رفتن هیچ، مثل یک پرنده از جلوی چشمم پرکشید.

برای غسل دل مرده آب لازم نیست...

من از درون سینه خبر دارم از خانه های خونین از قصهٔ عروسک خون‌آلود از انفجار مغز سری کوچک بر بالشی که مملو رؤیاهاست

و غم که هجوم می‌آورد، اول جهان زن را فتح می‌کند.

ما را به جز برهنگی خود لباس نیست . . .

عمر اندک و فرصت خموشی بسیار تلخ است سکوت، گفتگویی بکنیم

خودکشی یعنی آنقدر در خودت مرده باشی که هیچ گلوله‌ای نتواند مغزت را متلاشی کند!

بانو خطابه‌ای بخوان کاخ سفید ِ آرزوهایشان را بلرزان!

صدف‌ها دروغ نمی‌گویند کافی است یک گوش ماهی بزرگ را بچسبانی به گوش رسانه‌ها تا تکرار باستانی موج‌ها نام پارسی خلیج را به گوش جهانیان برساند.

وقتی گفتم عاشقت هستم، می دانستم الفبایی جدید خلق کرده‌ام در شهری که هیچ‌کس خواندن بلد نیست...

عشق هیچ دفترچه‌ای ندارد و بزرگ‌ترین عشاق تاریخ هرگز خواندن را نمی‌دانستتد.

آه عروسک گنده! چرا تو را آتش زدند و هیچ نگفتند که بچه ها تو را با هزار آرزو درست کرده‌ بودند؟