بریده‌های کتاب ویلیآم؛

من خواهان آنم که شاهزاده پیام‌آور صلح باشم، اما پیام‌آوری غرق در سلاح...

چگونه انسان ها چنین رنجی را تحمل میکنند، وقتی میدانند هر آنچه را که دوست دارند، عاقبت روزی از دست خواهند داد

فقط زمانی برای کسی یا چیزی ارزش قائل می‌شویم که آن را از دست داده باشیم

اونایی که واقعا قدرتمندن نیازی به عشق ندارن

زندگی بدون عشق به سان شبی بی ستاره‌ست

تو دلیل هر روزم برای بیدار شدنی، من برای تو زندگی می‌کنم و نفس می‌کشم

خون باید با خون جبران بشه.

با اینکه کانل دویل به گواهی داستان‌های بیشمار از شَمّ ِ کارآگاهی برخوردار بود، نتوانست حدس بزند چه شماری از پسران جوان آلمانی تا چه حد آرزومند فرورفتن سریع در آب، نگاه با دوربین تک‌چشمی گردان و هدف گیری به سوی کشتی های نفت‌کش هستند. و اما منی که از ابتدا در تمام این وقایع حی و حاضر بودم و حالا دیگر به حوزه ادبیات تعلق دارم هم نمی‌توانستم حدس بزنم که ده‌ها هزار نفر از جوانان ما پس از تحقق رویای زیر آب رفتن، دیگر هرگز سر به بیرون نخواهند آورد!

-دریا، هنوز مثل قبل دوستم داری؟ دریا، آشفته، با انگشت هایش بازی می‌کند، بعد با موهایش ور‌می‌رود، برمی‌خیزد و به آشپز خانه می‌رود. من این حالت دستپاچگی او را می‌شناسم. این رفتارهای بی‌دلیلِ نامنظم برای رها شدن از احساسات و مقاومت در برابر اشک است. این یعنی او هنوز مرا دوست دارد؛

حق نداریم به‌خاطر رذالت طرف مقابل، رذیلانه بجنگیم.

در هر قشری هر جور آدمی پیدا می‌شود.

آن آینده‌ای که تو در انتظار آن نشسته‌ای یا رخ می‌دهد یا نمی‌دهد. اگر رخ دادنی باشد، غصه‌ی امروز تو آن را برطرف نخواهد کرد و اگر رخ ندهد، غصه‌ی امروزت کاملاً ابلهانه خواهد بود.

مامان به سم گفت:«موش کوچولوی من، تو قلب بزرگی داری.» میلی گفت:« الیور هم همینطور.» اما هیچکس نگفت من قلب بزرگی دارم.

اما رهاکردن... همیشه اون‌قدر که به نظر میاد بد نیس.

این عجیب نیس که همه‌چیز تا قبل از اینکه یه‌دفعه تموم شه، به نظر میرسه بی‌پایانه؟

آدم هایی که دوستشان داری جبر ریاضی نیستند: که محاسبه شوند، تفریق شوند، یا با یک ممیز بین خودت و آنها فاصله بیندازی. این طور نبود که فقط سه‌هشتم ویکتور و جاش متعلق به او باشد و تنها چهل درصد خانواده‌اش باشند، آنها کاملا به پیپا تعلق داشتند: پدرش و برادر کوچک اعصاب‌خردکنش.