بریده‌های کتاب SOHEIL

منافع جهان خواران ایجاب می کند که هیچ کس حق گفتن کلمه ای که بوی تضعیف آنان را بدهد یا خواب راحت آنان را آشفته کند ندارد.

تا ز دستت می رسد کاری بکن پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

عدل آمریکایی یعنی چه؟ یعنی هر کس خاضع به من شد،آن یک چیزی است که ما او را قبولش داریم، هرکس منافع مملکتش را به ما داد، ما او را قبول داریم!

ای انسان! یقین بدان که ثروت پرستان را هیچ میهنی نیست، و مال اندوزان را وطنی و ملتی و امتی. سود تنها وطن معتبر ثروت پرستان است؛و هر جا که سود بیشتر، وطنِ محبوب تر.

_ دو دِل به دردِ میدان مبارزه نمی خورد. فقط در لحظه های عمل، دست اهل عمل را می لرزاند و نمی گذارد ضربه ها درست در همان جایی که باید، فرود بیایند. مُردّد، زخمی می کند؛ ودشمن زخمی، به مراتبْ خطرناک تر از دشمنِ سلامت است.

تو از عشقْ چه می دانی که حتّی نمازت را هم عاشقانه نمی خوانی؟

بوی تعفّن نوکری اجانب را با هزار مَنْ عطر هم نمی شود پنهان کرد.

انسان ، از میان یک مجموعه سوختن، سوختنِ سخت تر را حس می کند.

اگر نابینایی، ادّعای پاکی چشـمی حـماقت است.

و عجب حلاوتی دارد مرگ اگر انسان در راهِ آرمانی معتبر بمیرد...