بریده‌های کتاب SOHEIL

کاری کردی ای آب! که دیگر نشود تو را برای خنک شدن نوشید. تو را می نوشیم و آتش می گیریم. هرچه خنک تر باشی، آتشی که می زنی داغ تر است. و حالا شده ای کوتاه ترین روضهٔ کربلا:آب...آب...آب.

چه اندازه قساوت می خواهد که بدانی حسین علیه السلام در کربلا تنهاست؛ اما با دلی آرام در خانه بنشینی؟! چقدر باید سخت دل باشی که صدای«هل من ناصر»حسین (علیه السلام) را بشنوی، اما با سر به یاری اش نشتابی؟! من اگر جای کوفیان بودم ، نفس کشیدن را بر خود حرام می کردم. تکه تکه شدن و ذره ذره جان دادن از ننگِ زنده ماندن و تنها گذاشتن حسین (علیه السلام)،آسان تر است.

مشکل ترین مبارزه ها مبارزه با نفاق است که مبارزه با زیرکهایی است که احمقها را وسیله قرار می دهند.

منافع جهان خواران ایجاب می کند که هیچ کس حق گفتن کلمه ای که بوی تضعیف آنان را بدهد یا خواب راحت آنان را آشفته کند ندارد.

تا ز دستت می رسد کاری بکن پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

عدل آمریکایی یعنی چه؟ یعنی هر کس خاضع به من شد،آن یک چیزی است که ما او را قبولش داریم، هرکس منافع مملکتش را به ما داد، ما او را قبول داریم!

ای انسان! یقین بدان که ثروت پرستان را هیچ میهنی نیست، و مال اندوزان را وطنی و ملتی و امتی. سود تنها وطن معتبر ثروت پرستان است؛و هر جا که سود بیشتر، وطنِ محبوب تر.

_ دو دِل به دردِ میدان مبارزه نمی خورد. فقط در لحظه های عمل، دست اهل عمل را می لرزاند و نمی گذارد ضربه ها درست در همان جایی که باید، فرود بیایند. مُردّد، زخمی می کند؛ ودشمن زخمی، به مراتبْ خطرناک تر از دشمنِ سلامت است.

تو از عشقْ چه می دانی که حتّی نمازت را هم عاشقانه نمی خوانی؟

بوی تعفّن نوکری اجانب را با هزار مَنْ عطر هم نمی شود پنهان کرد.

انسان ، از میان یک مجموعه سوختن، سوختنِ سخت تر را حس می کند.

اگر نابینایی، ادّعای پاکی چشـمی حـماقت است.

و عجب حلاوتی دارد مرگ اگر انسان در راهِ آرمانی معتبر بمیرد...