بریده‌های کتاب سید امید حسینی

اغلب از من می‌پرسیدند آیا آن‌همه مدت زندگی در آنجا و مطالعه‌ی سال‌های خونبار حکومت استالین افسرده‌ات نکرده؟ نه، این گونه نبود. برعکس، وسعت دهشت آن دوره، الهام‌بخش من برای سپری کردن وقت با کسانی بود که شجاعانه با آن زمانه‌ی تیره دست‌و‌پنجه نرم می‌کردند تا آن را عمیقا درک کنند و همه‌ی آنچه را که دولتمردان خواسته بودند به فراموشی سپرده شود، به یاد آورند_ و با استفاده از از آن خاطرات، مطمئن شوند که آن تاریخ خود را تکرار نکند.

اگر یاد نگیری که خودت فکر کنی، تمام جغرافیا، مثلثات و حساب دنیا به هیچ دردی نمی‌خورد و این اندیشیدن را هیچ مدرسه‌ای یاد نمی‌دهد. این جزو برنامه‌شان نیست.

کطولحو به درستی نماد توصیف نادانی انسان‌ها در پهنه‌ی جهان هستی با وجود سال‌های سال تاریخ تمدن و آرزوهای بشریت است.

کورانز فردی امروزی نبود و طرز فکرش شباهتی به سایر نویسندگان نداشت. وقتی آنان می‌کوشیدند نقاب‌های ضخیم و زنگارخورده‌ی اسرار را از رخ زندگی برگیرند و چهره‌ی عریان و کریه زشتی‌های واقعی‌اش را به همگان بنمایانند، کورانز تنها در جستجوی زیبایی‌ها بود.

کسانی که نوشتن داستان‌ها و رمان‌های مشهور در تقدیرشان است، سوالی متفاوت از خود می‌‌پرسند: نوشتن این داستان چه سرنوشتی برای دیگران رقم خواهد زد؟

نویسنده متناسب با طرح و ساختار داستانش اسمی برای شخصیت‌های اثر انتخاب می‌کند. این اسم به طور معمول خنثی و اتفاقی نیست و دارای بار عاطفی و اجتماعی است و نشان‌دهنده‌ی خاستگاه فکری نویسنده است.

کرنش هماهنگ پیروان محمد که در سراسر جهان، سه بار در روز، هم‌چون پره‌های یک چرخ، رو سوی کعبه، سر تعظیم فرود می‌آورند، نمادی زنده و بی‌انتها از واژه‌ی تسلیم (اسلام) است. و نشانگر تسلیم تک‌تک افراد و در عین حال همه‌ی جامعه، در مقابل اراده‌ی اللّه.

یک قهرمان از زندگی روزمره دست می‌کشد و سفری مخاطره‌آمیز به حیطه‌ی شگفتی‌های ماوراءالطبیعه را آغاز می‌کند: با نیروهای شگفت در آن جا رو‌به‌رو می‌شود و به پیروزی قطعی دست می‌یابد. هنگام بازگشت از این سفر پر رمز و راز، قهرمان نیروی آن را دارد که به یارانش برکت و فضل نازل کند.

حقیقت یکی است، حکیمان آن را به نام‌های متفاوت خوانده‌اند.

از آنانی که قادر به محافظت از خویشتن نیستند، محافظت کن.

همیشه راه‌های زیادی برای رسیدن به مقصود وجود داره. نرسیدن به مقصود ارزشش خیلی بیشتر از اونه که شخص بخواد با روش‌های نادرست به مقصود برسه.

در نهایت باید بگویم که هیچ خیری از طریق شر قابل دستیابی نیست؛ چون هدف غایی از خلقت ما رسیدن نیست، بلکه طریق طی شده برای رسیدن است.

«اون‌ها جِزْرین رو می‌پرستن، اگرچه اونو به عنوان شخصیت وابسته به مکتب وُرین قبول ندارن و اونو خدای یکتا نامگذاری کردن.» تِفت رو ترش کرد. «هرالدها که خدا نیستن.» سیگزیل جواب داد: «از نظر شما نیستن. سایر مردم، اون‌ها رو طور دیگری می‌بینن. ایمولی‌ها به قول محققین و دانشمندان شما یه مذهب تحریف شده دارن. اما به عقیده ایمولی‌ها، این مذهب شماست که تحریف شده.»

احمق‌ها همیشه احمق‌ان، حالا به هر مکتبی که معتقد باشند.

سوءاستفاده همیشه ادامه دارد، فقط قربانی‌هاش جا عوض می‌کنن.

بگذار اعمالت در مقام دفاع از تو برآیند و نه گفته‌هایت.

مسئله این نیست که یه نفر چند سالشه یا چه زود با شنیدن هر صدایی از جا می‌پره یا اینکه چه زود احساساتش رو بروز می‌ده. مسئله اینه که آدم از فرصت‌هایی که توی زندگیش پیش میاد، چه طور استفاده میکنه و درس می‌گیره.