بریده‌های کتاب Rasta

هیچکس نمی داندکه شخصیت آدم ها واقعا چطور ساخته می شود. اینکه دقیقا چه چیزی باعث می شود تلخ، شاد ، محافظ کار یا آزاد و بیخیال باشیم چندان مهم نیست چیزی که هستیم اهمیت دارد.

انگار فقط به چیز های بدی که برامون اتفاق افتاده توجه می کنیم و اصلا نمی دونیم گاهی چقدر خوش شانسیم.

" همیشه یادت باشه تو مهم، فوق‌العاده و محبوبی، و تو چیزی رو به این دنیا اضافه می کنی که هیچکس دیگه ای نمی تونه."

"وقتی احساس می کنی کنترل چیز های بزرگ از دستت خارج شده روی چیزی که عاشقشی و صاف جلوته تمرکز کن."

"وقتی که ابر های تاریک پیداشون میشه به راهت ادامه بده."

موش کور گفت:" بزرگ ترین توهم اینه که فکر کنیم زندگی باید بی نقص باشه."

آدم ها بی نقص نیستن. هر چقدر هم که تلاش کنن. هر چقدر هم از نشون دادن ضعف نفرت داشته باشن. آدم ها اشتباه می کنن‌.

گاهی واقعا حس خوبی داشت که چیزی را بزنی و خردو خاکشیر کنی.

بعضی از زخم ها ریشه در درون ما دارن. اون ها بخشی از وجودمون هستن و ما رو شکل می دن.

آخرین پیام من اینه: کسایی رو که دوستشون دارین پیدا کنین و جوری زندگی کنین که انگار هر روز خودش یه زندگی تازه است.

حیف که زندگی به ما اجازهٔ برگرداندن عقربه هایش را نمی دهد، کاش وقتی که به زمان بیشتری نیاز داشتیم، دنیا مثل ساعت بود.

همه چی یه بازیه، ایوری گرمبز. تنها چیزی که ما می تونیم توی زندگی درباره‌ش تصمیم بگیریم اینه که آیا برای برد بازی می کنیم یا نه.

متاسف نباش، خانم گرمبز. لیاقتش رو داشته باش.

گاهی چیز هایی که از نظر بیرونی متفاوت به نظر می رسن، در درون، دقیقا یکسان ان.

_ چون تو برای من مثل یه داستانی که هنوز اتفاق نیفتاده. می خوام ببینم چی کار می کنی. میخوام بخشی از این داستان باشم.

《زندگی ما مثل سکه می مونه. تنها چیز واقعی ای که داریم و میتونیم باهاش چیز هایی رو که می خوایم ، به دست بیاریم.》

_یه کار دیگه بکن. همه چیز رو درست کن . قبل از اینکه دیر بشه.