بریده‌های کتاب Narges

حالت چطوره؟ دوتا از به درد نخورترین کلمات در دنیای ارتباطات. از میان کسانی که این سوال را می پرسند، هیچ کس نمی خواهد جواب را بداند، و از میان کسانی که جواب می دهند هیچ کس حقیقت را نمی گوید‌.

قدم به قدم پا پس می کشد و این فاصله فقط فیزیکی نیست.

بهتره بفهمی هیچوقت به کُشتن عادت نمی کنی،ولی گاهی لازمه.

سگ وحشی که گوشه ای گیر بیفتد،محکم تر گاز می گیرد.

تاریکی همه چی رو می شنوه،همه چی رو می بینه،همه چی رو مخفی می کنه.

انگار همین جا ایستاده و همه خطر ها را با چشمک و لبخندی به پهنای صورت بی اهمیت جلوه می دهد،آخ که چقدر دلم برایش تنگ شده.

《اگه فقط کارهایی رو انجام بدی که توی اون ها مهارت داری،هیچوقت پیشرفت نمی کنی.ارزشمند ترین چیزها با تمرین و سخت کوشی به دست میان.》

من باید غرور پاره پاره شده ام را از زیر پاهایشان بیرون می کشیدم،چون این تنها چیزی بود که برایم باقی مانده بود..

دست هایم دیگر نمی توانستند دست های مادرم را گرم کنند،چون دیگر خودشان هم سرد شده بودند.

با اینکه به لحاظ روحی بسیار دگرگون بود،می کوشید در ذهنش اوضاع را سر و سامان دهد.

《خب،از اونجا که آینده هنوز اتفاق نیوفتاده،حدس می زنم کاملا به خودت بستگی داره..》

همه شون ازم میپرسن که خودت رو ده سال دیگه کجا میبینی؟ حقیقتا نمیدونم چون یه سال پیش خودمُ اینجا نمی دیدم.

کسی نمیتوانست مارا از هم جدا کند،چون اگر میخواستی عکس یک نفر را پاره کنی حتما یک نفر دیگر هم کنده می شد.

ولی این درد تو استخون هام نیست،تو روحمه.

نمی دونی چقدر دوست دارم.حتی خودم هم نمی دونم.عشق من به تو تمومی نداره.عمیق و بی انتهاس مثل دریا.

فکر نمی کنم بشه عشق رو خرید یا به دست آورد،یا حتی برای به دست آوردنش دعا کرد.عشق باید آزادانه ابراز بشه.

اعتماد به دست آوردنی است،اگر به کسی اعتماد کردید مثل این است که چاقو به دستش داده اید،تا شما را زخمی کند.

ولی حالا که تنها و درمانده ام،شجاع بودن برایم سخت است.

_من اینجا خوشحالم. _اما نیستی. راست میگفت.بیماری روح،درونش را فاسد کرده بود.مغزش میخواست خودش را بالا بیاورد‌.لبخندش را بیشتر کرد.