بریده‌های کتاب فاطمه

چقدر از کارها را مجبوریم بدون خواست خودمان انجام بدهیم. یا برای حفظ ظاهر، یا به خاطر اینکه یاد گرفتیم آن‌ها را انجام بدهیم؛ در حالی که آن‌ها ما را از پا در می‌آورند و در حقیقت هیچ‌چیز به دست نمی‌آوریم؟

آدم فقط وقتی حقیقت را می‌فهمد که همه‌چیز رو به پایان است.

تحمل کردن شبیه برزخ است، شبیه فرو بردن سر در تشت آب و محو شدن ناگهانی صدا.

تغییر کش آمدن جهان است و با مقدار معتنابهی درد همراه.

نیستی ندیدن نیست، چیز پُرتری است و همزمان خالی‌تر.

همان‌قدر که گرما خون را به جوش می‌آورد و منشأ همه‌ی اضطراب‌هاست، سرما بدن را آرام می‌کند و فرصت فکر کردن به چیزهای عمیق می‌دهد.

مرگ آن است که نَفس، اعضا و جوارح را رها کند و به حال خود بگذارد.