بریده‌های کتاب محمد حسام صادقیان

دنیا تغییر می‌کند اما مثل گذشته باقی می‌ماند.

هر که با ما بود مارا عاقبت تنها گذاشت چاکر عشقم که هر جا نامی از ما بود بود

غرور کم کن و با من سر قرار بیا بس است هر چه نهان بودی آشکار بیا

تازه فهمیدم دلی در سینه دارم بعد عشق برکه‌ی تاریک با مهتاب می‌آید به چشم

علت ویرانی سوءتدبیر است

عکس‌ها حسرت به دل آدم می‌ذارن

آدم موجود تنهاییه،

همیشه اعتقاد داشتم عشق فقط یک بار سراغ آدم می‌آد و برای همیشه باقی می‌مونه.

وقتي شادي آرام بخند تا غم بيدار نشود وقتي ناراحتي آرام گريه كن تا شادي نااميد نشود