بریده‌های کتاب محمد حسام صادقیان

هیچ گروهی از گرمی شمشیر و تیزی شمشیر نترسیدند مگر آن که ذلیل شدند.

نپرسید کشورتان چه کاری برای شما می‌تواند بکند، بپرسید شما چه کاری می‌توانید برای کشورتان بکنید.

گفتم به قاصدک، برود هر کجا که خواست بی‌تو مگر بهار چه دارد برای من؟

وصف او چون کنم که زهرا کیست شعر من لایق رثایش نیست

به حسینی که زاده زهراست دو جهان در ارادهٔ زهراست عشق با آن شکوه بی‌مانند عضوی از خانواده زهراست خیمه نُه فلک از آن برپاست که به پا ایستاده زهراست این سبک سیر شعله‌ور- خورشید تا ابد مست باده‌ی زهراست چرخ گردون به دوستی سوگند که دل از دست‌داده زهراست آن که شرحش همیشه دشوار است زندگانی سادهٔ زهراست

روسیاهم، عنایتی زهرا (س)! بی‌پناهم بگیر دستم را!

یک عده رو به میز فقط سجده می‌کنند جای اداره‌ها و مصلّی عوض شده است

سوگند به خدا! انس و علاقهٔ فرزند ابی‌طالب به مرگ در راه خدا، از علاقه طفل به پستان مادر بیشتر است!.

کسی که یه بار دل خلق خدا رو شاد کنه نمی‌خواد سالی دوبار تا خونه‌ی خدا بره!

آن چه بر ما می‌رود،از ماست، باور می‌کنی؟ آستینت را بگردی، مار پیدا می‌شود

سهم ما پس چه شد از آب حیات ای، ساقی!؟ کشت ما را به خدا فکر ممات ای ساقی!

برای لقمه نانی به لطف دولت مهر گذشت روز و شبم در کمیتهٔ امداد

زدند از پی ارشاد پرسه‌ها در شهر شدند جمله خلایق ز گشت‌ها ارشاد نشد به مشعل فرهنگ هیچ آبی گرم گرفت روز و شب خلق را اعداد

دنیا تغییر می‌کند اما مثل گذشته باقی می‌ماند.

هر که با ما بود مارا عاقبت تنها گذاشت چاکر عشقم که هر جا نامی از ما بود بود

غرور کم کن و با من سر قرار بیا بس است هر چه نهان بودی آشکار بیا

تازه فهمیدم دلی در سینه دارم بعد عشق برکه‌ی تاریک با مهتاب می‌آید به چشم

علت ویرانی سوءتدبیر است

عکس‌ها حسرت به دل آدم می‌ذارن

آدم موجود تنهاییه،