گفتم به قاصدک، برود هر کجا که خواست بی‌تو مگر بهار چه دارد برای من؟

به حسینی که زاده زهراست دو جهان در ارادهٔ زهراست عشق با آن شکوه بی‌مانند عضوی از خانواده زهراست خیمه نُه فلک از آن برپاست که به پا ایستاده زهراست این سبک سیر شعله‌ور- خورشید تا ابد مست باده‌ی زهراست چرخ گردون به دوستی سوگند که دل از دست‌داده زهراست آن که شرحش همیشه دشوار است زندگانی سادهٔ زهراست

روسیاهم، عنایتی زهرا (س)! بی‌پناهم بگیر دستم را!

وصف او چون کنم که زهرا کیست شعر من لایق رثایش نیست