بریده‌ کتاب‌های مبینا

من اگر گیری داشته باشم قطعا ترسم از سرک کشیدن مردم در زندگی ام است،چون بعضی وقت ها نگاهایشان در نظرم خیلی خبیث و مبهم و حرف هایشان پر از تناقص اند.آن ها هم زمان دوستت دارند و از تو متنفرند،در یک آن برایت هم سعادت می خواهند هم بدبختی ،می خواهند بمیری تا از دستت راحت شوند و می خواهند تو را بیمار و طلاق گرفته و ورشکسته و از کار بیکار ببینند تا خیالشان راحت شود.

آدم ها که بزرگ می‌شوند همان چند خصلتِ خوبی هم که در بچگی داشته‌اند از دست می‌دهند.

«نمی دونید زندگی بدون مجازات چه قدر سخته،دنیا اگه توش همه‌ش بخشش باشه جای کثافتیه»

در واقع، هر کسی را تا کمی بهتر می شناسی برایت غیر قابل تحمل می شود.

ولی دیگر جان سر و کله زدن نداشتم با خصومت های هر روزه و امیال سر کوب شده و حقه های دوزاریِ آدم های که می دیدم:کسانی که طوری با من رفتار می کردند انگار کورم و به خیال خودشان سرم را جوری شیره مالیده اند که من حسن نیت شان را باور کرده ام و قشنگ سر کارم گذاشته اند،در صورتی که من جوری نگاه شان می کردم انگار اصلا وجود ندارند.

مستبد کیست؟ کسی که ذهنش کور است.

به هر حال، خوشبختانه غم ها ابدی نیستند.آیا شما می توانید بیشتر از یک سال غصه بخورید؟

تو به همه حرفهای که بشر از روز خلقتش زده، گوش کن؛فکر می کنی این خداست که با تو سخن می گوید!حالا به رفتار بشر از اولین روز خلقتش نگاه کن؛با انزجار فریاد خواهی کشیدکه: او حیوان است!

اما تو، ای انسان ،خدا و شیطان را همزمان در وجود خود جمع داری و این دو در چنین کالبد تنگ و تاریکی چه وحشتناک با هم در ستیزند!

اینجا بود که آرامش باشکوهم به زمین و تمام دنیا سرایت کرده و پیشانی سردم بوسه سرد ماه را حس کرد.

کلمات را تحقیر می کنی ،بکن؛محبت و مهر را خوار می شمری،بشمار؛هم آغوشی را می ستایی، خیلی هم خوب؛ اما فقط به عشق کاری نداشته باش،رفیق! تنها راهی که می توانی از طریق آن دریچه ای پیدا کنی و نگاهی دزدیده و سریع به ابدیت پیدا کنی و نگاهی دزدیده و سریع به ابدیت بیندازی، همین عشق است!

شب های زیادی که بی خواب می شد،گوسفندها را نمی شمرد تا خوابش ببرد،مردهای مُرده ی خرمشهر را می شمرد

شاید انسان فقط عاشق حالِ خوب نباشد.شاید به رنج بردن هم به همین اندازه عشق بورزد.شاید رنج بردن به همان اندازه ی حالِ خوب برایش سود داشته باشد.چرا که انسان گاهی به رنج کشیدن بی اندازه عشق می ورزد،

رنج_تنها علتِ آگاهی است.

برای خودم ماجرا می ساختم و زندگی درست می کردم تا به هر شکلی که شده کمی زندگی کرده باشم