بریده‌های کتاب برادلی چاکرز:)

حرکت جوهره اصلی انسان است و گناه، زنجیر. من سکون را دوست ندارم. عادت به سکون لای بزرگ پیروان حق است. سکونم مرا بیچاره کرده؛ در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی، دست و پایم را اسیر خود کرده.

در میان بزرگان گذشته ی تاریخ، بسیار اندک اند کسانی که با درک موقعیت و زمان، به ما بگویند:<<فرزندان خود را به اخلاق خود تربیت نکنید، زیرا که آنان برای زمانی غیر از زمان شما، خلق شده اند.>> اما علی(ع) با چنین توصیه ای به انسان ها در طول تاریخ، درک بزرگ خود را به عنوان یک جامعه شناس به رخ می‌کشد.

کشیش گفت: از دین حصاری برای زندگی و اندیشه هایت نساز پسرم!

جهان بینی؛ یعنی بینش انسان و نگرش او به هستی. ما با تفکرها و شناخت استعدادها و سرمایه‌ها و شناخت مقدار آنها و شناخت خلقت و آفرینش خود به شناخت هستی و نقش خود در هستی پی می‌بریم.

زمین می‌خورم و نمی‌فهمم که زمین خورده‌ام. گریه می‌کنم و نمی‌فهمم که گریه می‌کنم. ضجه می‌زنم و نمی‌شنوم که ضجه می‌زنم.

می‌خوام بزرگ تر بشی. خودت رو جمع و جور کن. دست از بازی کردن تو زمین این و اون بردار. بیا از بالاتر به قضایا نگاه کن. دست از این معما حل کردن بردار و شروع کن به معما طرح کردن.

نوابغ برخلاف آدم های معمولی هرگز شکست نمی‌خورند. بنابراین،راه و رسم زندگی در روزهای شکست را هم بلد نیستند. تجربه ای ندارند و نمی‌دانند چه کنند. فشار از بالا هم همیشه فقط و فقط باعث می‌شود بیشتر دست و پایشان را گم کنند و به درون خویش بخزند و باز ندانند چه کنند.

احساس سردرگمی را با این یادآوری که فقط لازم است به کارهای امروزش فکر کند، از خود دور کرد.

برای هر‌روز یک قدم رو به جلو کافی است. سفرهای چند ده‌هزار کیلومتری با برداشتن گام اول شروع می‌شود و کافی است هر روز همان کار را انجام دهد. نتیجه بعدا حاصل می‌شود و نباید با نگریستن به دراز بودن راه و سختی کار از آن ترسید و آن را انجام نداد. باید کار درست را به وظایف و کار های روزانه تقسیم کرد و یکی یکی انجام داد.

[عراقیا] همون اول مثلا با چکش استخونات رو خرد میکنن. بهت تزریق هایی میکنن که بیهوش نشی، بعد میرن سراغ سوزوندن با اسید و کشیدن دندونات. بعد هم قطع عضو، از سر انگشتات شروع میکنن و می‌رن جلو. جلوی باقی زندانی های استخبارات این کار رو می‌کردن. آخرش هم می‌کشن. تنها پیشنهادی که توی این شرایط به متهم می‌دن اینه که بین مرگ سخت و آسون انتخاب کنه. کلا هیچ راه فراری، کسی برای خودش متصور نیست....

ابرها به رنگ سرخ مایل به صورتی در می آیند، در حالی که خورشید غروب کرده است‌. آیا میلیونر ها مانند ابرها هستند؟ آیا باید بازتاب زمانی باشند که دیگر غروب کرده است؟ آیا برای همین است که از مد افتاده اند؟

دوران میلیونر ها دیگر گذشته است. حتی منتقدان فیلم هم این را می گویند. موضوعی که انسان را به فکر وا می دارد. آن ها می نویسند آدم نمی تواند دیگر خدمتکار های باادب، باغ های پارک مانند و ویلاهای باشکوه ببیند. حالا تماشای تابلو های اصیل تی سیان روی دیوار ها، دسته های اوراق سهام در گاو صندوق ها، و جشن های با بیش از ۲۰ مهمان، آن هم مهمان هایی با لباس های شیک و زیبا، توقع بسیار بی جایی است.

هنوز این صدایش[شهید نواب صفوی] در گوشم طنین انداز است که میخواند: "یا ابن آدم! وفر الزاد فان الطریق بعید بعید... و جدد السفینه فان البحر عمیق عمیق" ترجمه: ای آدمیزاد! توشه بیندوز که راه، دور است دور؛ و کشتی از نو بساز، که دریا ژرفناک است ژرفناک.

اسم این کتاب تن تن و سندباد است. قصه های آن را برای هر کس که در این آبادی و آبادی های دیگر است روایت کن. این را بدان، که تا زمانی که در سرزمین قصه های مشرق زمین،قصه های قهرمانان آن رواج دارد، از تن تن و سوپرمن و تارزان و دوستانشان کار چندانی ساخته نیست.