بریده‌ کتاب‌های mah☆oor

اما من انسان هایی را که واقعی نبودند به قتل رساندم و این عمل جرم سنگینی نیست.

اما من حقیقت را می گویم، چون تمام چیز هایی که این مردم برای هم تعریف می کنند دروغ محض است.

_چرا باید رمان بنویسم؟ +برای گفتن حرف هایتان.

دوست داشتن کسی که آدم را تحقیر کند سخت است.

فکر کردن درباره کتاب که مطالعه می کنیم اجتناب ناپذیر است.

هیچ چیز مجانی به دست نمیاد...

« حقیقت تا ابد مخفی نمیمونه. »

« من توی این دنیا همین طوری که هست زندگی میکنم. بدون اینه مزاحمش بشم. »

من به معنای تنهایی بود، من بودن غیر ممکن بود. من هرکسی بود که تنها و بی کس از بین میرفت و می مرد....

این انسان ها چه قدر زود به زود رنگ عوض میکنند!

نصف همیشه معنای نصف نمیدهد، بلکه گاهی به معنی کل وجود یک چیز است...

سرش را به نشانه ی مخالفت تکان داد. دنیا نه صاف بود و نه گرد؛ دنیا کوهستان بود.

اسکارلت، اگه کسی هست که باید ببخشیش، کار آسونی نیست. ولی تا امتحان نکنی، نمیفهمی ارزش این زحمت رو داره یا نه...

من هیچوقت از درس هنر نمره ی خیلی خوب نمیگرفتم. نویسندگی را ترجیح می دادم و خیلی بدم می آید که نتوانم کاری را انجام دهم....

« این بیابان پر از گناهه. »

از سکوتی که وجود داشت متنفر بودم. به دلیل این سکوت، ترس هایم را بلند تر می شنیدم.

«ما هیچوقت چیزی که میخوایم رو به دست نمی آریم.»

"ایراد باور اینه که با حقیقت یکی نیست.... "

در اغاز، همگی از جمله ی اشرار بودیم.