بریده‌های کتاب Little Crow

موعظه در گذشته هیچوقت جواب نداده و الان هم جواب نمی‌دهد.

می‌تونی یه دوجین آدمو بکشی، می‌تونی دو دوجین آدمو بکشی و تا وقتی که بعدش پشیمونی، هنوز می‌تونی بری بهشت. ولی اگه کسی که می‌کشی خودت باشی، نه. مستقیم می‌ری جهنم.

هر زندگی‌ای تیکه‌های خوب داره، حتی اگه این تیکه‌ها فقط... دیدن رودخونه‌ها باشه، یا سفر رفتن، یا تو تلویزیون فوتبال تماشا کردن... یا امید به اینکه یکی عاشقت بشه.

"یه روزی می رسه که هیچ شاه و ملکه ای نباشه. اون زمان هم، آدم ها باز اون قدری که باید، همدیگه رو دوست ندارن و این قضیه چیزی رو حل نمی کنه، ولی دست کم اون زمان دیگه کثافت های کمتری تو دنیا هستن که ما باید بابت زندگی شون پول کلون بدیم."

کارمایکل: تو ماجرات چیه که این‌قدر دلت می‌خواد بمیری؟ مروین: من اون‌قدرها هم دلم نمی‌خواد بمیرم. [مکث. به خودش] میخوام؟ [مکث] نه، اون‌قدرها هم دلم نمی‌خواد بمیرم. فکر کنم فقط خیلی علاقه‌ی خاصی هم به زندگی ندارم.

اگر مجبور شوی به این فکر کنی که پس از مرگ چه اتفاقی می‌افتد، عذاب زندگی دوچندان می‌شود.

داستان من به زودی به پایان می‌رسد. اما این چیز غم‌‌انگیزی نیست. همزمان که خاطرات یک سفر را مرور میکنیم، سفر بعدی را آغاز می‌کنیم. به یاد کسانی که پیش از ما رفتند، و کسانی که پس از ما خواهند آمد. و یک روز، همه آن‌ها را دوباره در آن سوی افق ملاقات خواهیم کرد.

گفت این تنها راه زندگی کردنه، اینکه مثل شاعرا باشیم. اگه فقط حقایق رو ببینی، دلت می‌خواد بمیری. می‌گفت تنها راه عبور از موانع، اینه که تصور کنی ازشون گذشتی.