بریده‌های کتاب آیوی

همه فکر و ذهنش حول دخترش دور می‌زد: آن آغوش آخر،آن واپسین تمنا و التماس خاموش و بی صدا

وقتی کسی را دوست داری،او را تا ابد دوست داری

نمی‌توانی یا نمی‌خواهی؟چون این‌دو‌تا یک دنیا با هم فرق دارند،پسر

با وجود واژه‌های پرامیدشان نگاه روی صورت هر دویشان بسیار مشخص بود:جک هرگز پالاس را نخواهد دید

انگار همیشه علم هر چه امید بود،از بین می‌برد

گویی جزء به جزء زندگی‌اش داشت از هم فرو می‌پاشید. «و همین‌طور هم جزء به جزء وجود خودم»

سأصبر حتّی یعلم الصّبر أنّنی صبرت علی شیء أمرّ من الصّبر آن‌قدر صبر میکنم که صبر بداند که من بر چیزی تلخ تر از صبر هم صبر کرده ام (سرودهٔ السیّد الحبوبی)

برای جوانان نسل بعد از جنگ دیگر هیچ چیز مقدس نبود.ارزش هایی که تا آن زمان محترم داشته می‌شد در گل و خون درمالیده شده بود(سروش حبیبی،قسمت موخره کتاب)

یه سیام(سیاه هم) باید حق و حقوقی داشته باشه! گیرم دل خوشی از این حق و حقوقش نداشته باشه!

همین که تنها نیس و حرف می‌زنه خودش خیلیه!

خیلی کم پیدا می‌شه که دو نفر با هم سفر کنن!نمی‌دونم چرا.شاید برا اینکه تو این دنیای کوفتی همه از هم می‌ترسن

نمی‌توانستند تشخیص دهند که کدام یک حیوان است و کدام یک انسان! آدم ها شبیه خوک بودند و خوک ها شبیه آدم ها

کلمات زیبا و چهره های زیبا با روح های زیبا برابری نمی کنن

و شبحی به من هشدار میداد،که گذشته هرگز گذشته نیست و آینده هرگز اینطوری که ما می‌خوایم پیش نمیره

ما هرروز باز از نو متولد می‌شویم.وقتی احساس کردی گم شده‌ای،بگذار ستاره‌ها با آوازشان تو را بخوابانند.وقتی بیدار بشوی احساس می‌کنی آدم تازه‌ای هستی

ضعیف یا قوی،زیرک یا کودن همه با هم برابر و برادریم

از جان گذشتگی،مادر اختراع است

گویا برخلاف تمام مزخرفات اخلاقی و فلسفی،چیزی که در دنیا وجود ندارد عدالت است و بس…

اول باید قانون را بلد باشی تا زیر پایش بگذاری

گاهی در زندگی شیاطین را دوست داریم،بدون اینکه بدانیم شیطان هستند