بریده‌های کتاب nazanin

ترس یاد میگیره ازم بترسه

اما واقعیت این است که حواسم پرت شد. پرتِ او.

این دختر دارد ویرانم می‌کند.

مرگ رهایی خوشایندی است از خوشی‌های دنیوی

دوباره لبخند می‌زند و من دلم می‌خواد عکس بگیرم. دلم می‌خواهد بقیهٔ عمرم را به انحنای لب‌هایش زل بزنم.

زمانی بود که بیماری‌ها چنان شایع شدند که مرگ بخشی عادی از گفت‌وگوها شد.

من زمزمه ای هستم که هرگز نبوده است.

نمیدانم کجا میروم،اما به راهم ادامه میدهم

از خیابان میگذرم،اما این بار،دستی نیست که من را نگه دارد

خشم جهنم هم به اندازه ی زنی نیست که بهش بی حرمتی شده

کاری که باید بکنیم اینه... باید تا صبح دووم بیاریم.»

تمام این مدت فکر می‌کردم هیولا داخل اتاق انفرادی یک است. فکر می‌کردم در راهروها پرسه می‌زند و داخل گوشه‌وکنار تاریک بخش پنهان می‌شود. ولی تمام این مدت، درست مقابلم بود.

و بدترین بخش ماجرا اینجاست که حالا هیچ کسی نمانده که بتوانم بهش اعتماد کنم.

اما من کی هستم که قضاوت کنم؟ بسیارخب، من فقط کمی قضاوت می‌کنم.