جولیت دقیقاً 264 روز است که کسی را لمس نکرده است. آخرین باری که این کار را کرد، کاملاً تصادفی بود، اما حکومت او را به جرم ارتکاب قتل زندانی کرد. هیچ‌کس نمی‌داند چرا لمس جولیت کشنده است. تا زمانی هم که او به کسی صدمه نزند، هیچ‌کس واقعاً اهمیتی نمی‌دهد. دنیا پرمشغله‌تر از آن است که به یک دختر 17 ساله توجه کند. جامعه‌ای که در آن روز به روز بیماری‌ها قربانی می‌گیرند، غذا به سختی پیدا می‌شود، پرندگان دیگر پرواز نمی‌کنند و حتی رنگ ابرها دیگر مثل سابق نیست.

از نظر حکومت به زندان انداختن جولیت تنها راه برای اصلاح همه چیز بود. اما اکنون با کاهش شدید جمعیت و شروع زمزمه‌های جنگ توسط بازماندگان، حکومت نظر خود را تغییر داده است. شاید جولیت چیزی بیش از یک روح شکنجه شده باشد که در بدنی مسموم زندانی است. شاید او دقیقاً همان چیزی باشد که آنها در حال حاضر به آن نیاز دارند.