بریده‌های کتاب آگاتاهد.

_چقدر سرزنده و بانشاط بود. از او این‌کار بعید بود. _نه؛ ظاهرا این‌طور می‌نمود. گاهی خیلی عوض می‌شد. خیلی.. وقتی که تنها بود.. یک روز وارد اتاقش شدم او را نشناختم. سرش را میان دست‌هایش گرفته بود، فکر می‌کرد. همین که دید من یکه خوردم، برای اینکه مغلطه بکند، خندید و از همان شوخی‌ها کرد. بازیگر خوبی بود!🙂

چشمِ حقیقت‌بین کنار کعبه می‌گفت "انسان" فراوان است، اما "آدمی" نیست

"نمی‌داند دلِ تنها میانِ جمع هم تنهاست"

بگذار مرا غرق کند این شبِ مواج؛ یک‌عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم

به فکر هیچ‌کسی جز خودت نباش ای دل که خودشناسی تو جز خدا شناسی نیست✨️

فکر می‌کرد که اگر از زندگی دست بکشد، دیگر مورد محبت و توجه خدایان قرار نمی‌گیرد. در آن لحظه، خودکشی کاری بزدلانه بود.

_این برده است، نه خدمتکار. _برای ما فرقی نمی‌کند. همه ما بنده‌ی خدا هستیم. ما خوشحال می‌شویم که حتی با پایین‌ترین آدم‌ها سر یک میز بنشینیم. کی می‌داند که یک روز خودمان در رتبه پایین‌تر از آنها قرار نمی‌گیریم؟

آدم نباید هیچ‌وقت کسی را برنجاند که امکان داشته باشد روزی محتاج ترحمش بشود.

بعضی وقت‌ها مردها باهم حرف‌هایشان را در نگفتن می‌زنند.

آماده، کارکشته و باهوش است اما معاشرت طولانی با مشتی احمق قابلیت‌هایش را ضایع کرده.

گاهی فقط باید بیرون بروی.

همین که حس می‌کرد زیر نظر است خود را شجاع نشان می‌داد.

در آن لحظات، در تاریکی، درماندگی‌اش از این بود که حس می‌کرد تنهاست.

اگر شرلوک دوستدار یکی از آن تابلوهایی بود که گاهی در محیط‌های خاص اداری میبینیم، احتمالا تابلویی روی میزش در ۲۲۱ب. خیابان بیکر می‌گذاشت که روی آن نوشته بود: "برای کار کردن در اینجا مجبور نیستی دیوانه باشی، ولی این امر کمکت می‌کند!" 😂

نوشتن مثل آینه‌ای جادویی بود که خودِ دیگر و واقعی‌تری از تو درونش زندگی می‌کند و با تماشایش می‌توانی ابعادِ عجیبی از وجود خودت را پیدا کنی.

عاشق شده بود یا داشت می‌مرد؟

طبیعت با پاییز بهمون نشون میده رهاکردن چقدر میتونه زیبا باشه:)