بریده‌های کتاب فاطر ۱۳۵

دین، یعنی اینکه احساس کنی هرچه در این دنیا به تو ببخشند، باز تو گمشده‌ای غیر از آن داری.

اگر آرزوی کسی را از او گرفتی، دیگر نمی‌توانی او را به حرکت درآوری. انسان متوقف و ساکن می‌شود؛ پس آرزو، «ریشه‌ی حرکت» است.

آرزوست که به انسان جهت می‌دهد؛ یعنی «قصدهای لحظه به لحظه و دم به دم انسان» از یک «قصد عمقی» و یک اراده‌ی عمیق در انسان سرچشمه می‌گیرد. ما به «اراده‌ی عمیق» و «قصد عمقی» می‌گوییم آرزو.

گاهی یک عمر باید مواظب باشی تا نلغزی، آن وقت اهل سعادت می‌شوی؛ گاهی برعکس، فقط یک ساعت باید مواظب باشی تا نلغزی، آن وقت عمر خود را نجات می‌دهی.

آنهایی که توی بچگی سختی کشیده‌اند، آنهایی که سرد و گرم روزگار را چشیده‌اند، سخت‌کارتر و صبورتر هستند.

ما در روزگاری هستیم که بسیاری چیزها را می‌توان دید و باور نکرد و بسیاری چیزها را ندیده باور کرد...

فراموشی را بستاییم؛ چرا که ما را پس از مرگِ نزدیک‌ترین دوستْ زنده نگه می‌دارد، و فراموشی را با دردناک‌ترینِ نفرت‌ها بیامیزیم؛ زیرا انسان دوستانش را فراموش می‌کند، کتاب‌هایی را که خوانده است فراموش می‌کند، و رنگ مهربان نگاه یک رهگذر را... آن را هم فراموش می‌کند.

در پایدارترین شادی‌ها نیز غمی نهفته است، و در پاک‌ترین اعمال، قطره‌ای از ناپاکی.

ما برای فروریختنِ آنچه که کهنه است آفریده شده‌ایم. در ما دمیدند که طغیانگر و شورش‌آفرین باشیم.

هر لحظه‌ای که در تسلیم بگذرد، لحظه‌ای ست که بیهودگی و مرگ را تعلیم می‌دهد.

بعنوان یک پدر و مادر آنچه که مهم است واقعا این نیست که در حضور شما چه اتفاقی می‌افتد، بلکه مهم این است که در غیاب شما چه رخ می‌دهد.

برای من مهمتر این است که کاری را که فکر می‌کنم صحیح است فوراً شروع کنم نه اینکه صبر کنم تا زمانی که فکر می‌کنم می‌توانم آن را کاملاً صحیح انجام دهم.

التماس، شکوهِ زندگی را فرو می‌ریزد. تمنّا، بودن را بی‌رنگ می‌کند. و آنچه از هر استغاثه به جای می‌مانَدْ، ندامت است.

تحملِ تنهایی از گداییِ دوست‌داشتن آسان‌تر است. تحمل اندوه از گدایی همه‌ی شادی‌ها آسان‌تر است. سهل است که انسان بمیرد تا آنکه بخواهد به تکدّی حیات برخیزد.

امام دارای دو بال است: یک بال، بال فکری؛ یک بال، بال سیاسی. امام با یک دسـت مکتب را تبیین می‌کند، با دست دیگر زمام جامعۀ اسلامی را در دست می‌گیرد و به سوی هدف پیش می‌برد.

درباره امام حسن و امام حسین علیهماالسلام با آن مقاماتی که آن دو بزرگوار دارند، پیغمبر می‌فرماید: و اَبوهُما اَفضَلُ مِنهُما. پدرشان از امام حسن و امام حسین بالاتر است، «با فضیلت تر» است. ائمه علیهماالسلام همه، علی بن ابی طالب را مثل یک خورشیدی در آسمان امامت می‌دیدند که بقیه ائمه مثل ستارگان آن آسمانند.

مسأله غدیر، مسأله ایجاد یک شاخص است، یک معیار و میزان است. تا آخر دنیا، مسلمانان می‌توانند این شاخص را، این معیار را جلوی خودشان قرار بدهند و تکلیف مسیر عمومی امت را معین کنند.

انرژی متراکم اگر بخواهد آزاد بشود انسان باید خودش را بیندازد در خطر . خطرها انرژی متراکم انسان را آزاد می‌کند. فرار از خطر، به منزله یخبندان وجود انسان است. استقبال از خطر، آب شدن یخ است. هروقت انسان کارهای بزرگ کرد، بزرگ می‌شود.

امام راحل یک جمله‌ای دارد «ما با اعلام برائت از مشرکین، تصمیم بر آزادیِ انرژی متراکم جهان اسلام داشته و داریم.» اینکه امام می‌گفت، یعنی عالَم اسلام این قدر انرژی دارد، اما این انرژی‌ها آزاد نشده‌اند؛ این انرژی‌ها قفل شده‌اند.