بریده‌های کتاب اطرا

احساس میکردم وقتی آدم تنها می‌شود، تمامی غم دنیا در وجودش خیمه می‌زند. احساس می‌کند آن قدر از دیگران دور شده که دیگر هیچوقت نمی‌تواند به آن‌ها نزدیک شود.

به ابرویت قسم وقتی غضب کردی یقین کردم که می‌خواهی مرا با یک نگاه از پا بیندازی

در تقلای عبادت غافل از مقصد شدیم از سفر واداشت ما را توشۀ سنگین ما

چرا بی عشق سر بر سجدۀ تسلیم بگذارم نمی‌خواهم نمازی را که در آن از تو یادی نیست

قطره ای که برای حسین از دیدگانت نزول می‌کند ، پایین نیامده به اوج آسمان عروج میکند... گریه ات آخرین حربه است، برای خلاصی از بدترین دشمنت، برای خلاصی از خودت! گریه آخرین سلاح است، برای اینکه از خودت عبور کنی، قفس جانت را بشکنی، پرواز کنی و متصل شوی به اقیانوس دوست، تا قطره ات غرق دریای حسین شود..۹۸

حر قلب تو راهی بیت الحرام عشق خواهد شد؟!

امان از جاذبه های دنیا که گرچه گذراست، خود را شیرین و جاودان می‌نماید! ما کی از خواب غفلت بیدار خواهیم شد، خدا می‌داند! آرزویت این است که خودت را به زودی از این باتلاق بیرون کشی، ولی میبینی که هر روز بیشتر فرو میروی.

تو با من آشتی کردی ولی من با خودم قهرم

عقل برمی‌گشت راهی را که دل پیموده بود..

مرا آزاد می‌خواهی؟ به تنگ خویش برگردان