بریده‌های کتاب بهار

چشم انتظار حادثه ای ناگهان نباش با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر

مرداب زندگی همه را غرق میکند ای عشق همتی کن و دست مرا بگیر

آلنی ! ما برای آنکه زندگی کنیم و درست زندگی کنیم ،مگر به چیزی بیش از قدری ایمان و امید احتیاج داریم ؟

کلمات تا چه حد ممکن است به انسان خیانت کنند ، و تا چه حد ممکن است عاجز باشند از اینکه نیت ما را منتقل کنند .من از این پس همچین اشتباهی را نخواهم کرد و کلمات را تحت تاثیر عاطفه و احساسم به کار نخواهم گرفت .

میدانی توم ، اینجا همه سر هم کلاه میگذارند . چطوری ؟ بستکی به آدمش داره . منتها نباید بقیه را خنگ تر از خودت فرض کنی . آن وقت میتوانی باهمه کنار بیایی .

هیچ کس حق ندارد قیمت بزرگترین آرزوی دیگری را معین کند و آن قیمت را به زور از او بستاند.

انسان فقط وقتی انسان است که خودش را معیار همه چیز نداند و باور کند که ممکن است خیلی ها ، خیلی چیزها را بهتر از او میفهمند .

هنر ، عشق و زندگی ، یک چیز است به سه صورت یا ، حتی ، به یک صورت : دوام دلخواه بی زمان

ما همانگونه که به داشتن امید محکومیم ، به تصرف خوشبختی نیز .

هیچ وقت همه چیز درست نمی‌شود ، چون توقعات ما بیشتر میشود و تغییر میکند . هیچ قله ای آخرین قله نیست .