بریده‌های کتاب اکنون

زدیروزم پشیمانم، زفردایم هراسانم همین امروز میشد کاش بیرون رفت ازین برزخ

روزی هر قضاوت کننده ای قضاوت می‌شود"اکنون برای حساب کشیدن از خود بسنده ای...".

به مردم چون پناه آوردم از تنهایی ام دیدم که از (تنها شدن) جانکاه تر(احساس تنهایی) ست

تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو

در کوشش گریختن از دست خویشتن چون برگ بی مزارم و چن باد بی وطن ...

ای عشق! سر بزن به دل سنگ من که گاه روید ز سنگ‌فرش خیابان جوانه‌ای

عشق‌ها دام‌اند و دل‌ها صید و گیسوها کمند بگذر و بگذار، دل در هرچه می‌بینی مبند .... با به دست آوردن و از دست دادن خو بگیر رودها هر لحظه می‌آیند و هر آن می‌روند

در وفاداری ندیدم هیچ‌کس را مثل تو ای غم از حال دلم یک لحظه غافل نیستی

آیینه را ببخش که با راست‌گویی‌اس آزرده‌کرده است خاطر عالی‌جناب را

تمنای وفاداری ، مرا هرگز نبود از تو ولی ای بی وفا از بی وفا هم انتظاری هست

این شما و تقدیر آدمی در پنج بیت..! درختان را هنوز ای برف! شوق برگ و باری هست زمستان گرچه طولانی ست، آخر نوبهاری هست مرا در قلب خود کشتی و از دنیای خود راندی گمان می کردم ای بی رحم بین ما قراری هست تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو ولی ای بی وفا از بی وفا هم انتظاری هست چو در قلب تو میتازند بعد از من رقيبانم به یاد آور که در صحرای آغوشت مزاری هست اگر یک عمر هم در بستر آرامشت باشی بدان ای رود در پایان راهت آبشاری هست

بیچاره ما که گرچه عزیزیم نزد خلق چیزی که پیش دوست نداریم آبروست