بریده‌ کتاب‌های حکومت نظامی (شهربندان)

در کتابها نوشته‌اند که شریک جنایات خدا بودن به مراتب بهتر از قربانی او شدن است.

این طرز بیان برای این است که مردم کمی با بهام و تاریکی آشنا شوند و بآن عادت کنند . هر چه آنها کمتر بفهمند بیشتر تسلیم و سربراه خواهند بود.

ناکامی قرین آنها باد که بدنهای ما را ترک میکنند و میروند ! بیچاره ما که تنها شده ایم و سالهاست که این دنیا را بر دوش خود داریم، دنیایی که مدعی است شرف و جوانمردی را باز یافته است . آه ! حالا که نمی‌توانیم همه نجات یابیم اقلا حراست آشیانه های عشق را بیاموزم. اگر طاعون بیایدیا پیکر جنگ سایه بیفکند با همه درهای بسته ما و شما دوش بدوش یکدیگر تا پایان خواهیم جنگید . و بجای این که تنها و بی رفیق به آغوش مرگی که بخاطر تصورات و كلمات موهوم به آن رضایت داده اید بروید با ما خواهید مرد ، باهم به آغوش مرگ میرویم و آنجاست که شما و ما در گرفتاریهای عشق از هم بازشناحته نخواهیم شد ! اما افسوس مردان تصورات و منطق را ترجیح میدهند آنها از مادرانشان فرار میکنند و از معشوق‌گانشان پیوند می‌گسلند و بسوی سرنوشت میدوند مجروح بدون اینکه زخمی داشته باشند و مرده بدون اینکه نیزه ای سینه آنها را شکافته باشد و همچون شکارچیان سایه ها و آواز خوانان تنها و بی شنونده در زیر این آسمان گنگ تقاضای اتحادی غیر ممکن می‌کنند بسوی تنهائی میدوند و آنقدر میدوند که از تنهائی میگذرند و به تنهائی دیگر میرسند و در آخر به تنهائی وبه بی کسی آخرین می‌گروند ، یعنی مرگ در میان کویرها.

شما دوپهلو حرف می‌زنید و می‌دانید که شنیدن کلمات دوپهلو از تحمل یک مرد خارج است...