بریده‌های کتاب نیاسو

خائن به تعفن می‌ماند و خودش هم از بوی گند خودش به ستوه می‌آید.

هرگاه بین سخت و آسان، به انتخاب یکی مخیر شدی، بر تو باد برگزیدن راه سخت که لوثیا برای راحتی پا به زمین نگذاشت.

اگر تسلیم نشوی تقدیر مجبور است راهی پیش پایت بگذارد.

تشویش مرگ، از خود مرگ هم دردناک‌تر است...

هر کسی در زندگی خود یک لحظه‌ی خاص دارد؛ لحظه‌ای که در آن به معنای حقیقی زندگی رسیده و حقیقت زندگی را در می‌یابد و در همان لحظه است که می‌فهمد؛ اصلاً برای چه پا به این گیتی گذاشته و مقصودش از بودن در این دنیا چیست... بله فقط در آن لحظه است که آدمی درک می‌کند در قبال پذیرش رنج ورود به این دنیای سراسر درد و تعب خدا چیزی در وجودش به امانت قرار داده تا قدرت منحصر به فردش باشد... و تنها در همان لحظه‌ی خاص است که هر انسانی می‌تواند با قدرت جادوی خویش، تسمه از گرده‌ی روزگار برکشیده و اسب افسارگسیخته تقدیر را به نیروی اراده لگام زند، و این‌گونه است که آدمی با درک لحظه‌ی خاص خود، و کشف استعداد خاص خود در همان لحظه اشرف مخلوقات می‌گردد.

اگر تسلیم نشوی تقدیر مجبور است راهی پیش پایت بگذارد.

همانطور که ترس، استیلای قدرت می‌آورد، گاهی بذر توطئه را نیز در دل زیردستان می‌کارد.

اگر تسلیم نشوی تقدیر مجبور است راهی‌ پیش پایت بگذارد .

جادو در حقیقت یعنی فهمیدن اینکه؛ زندگی با تو چه می‌کند و تو با زندگی چه می‌کنی.

و دنیا همین است؛ آن که می‌داند و می‌فهمد تنها در کنج عزلت به جستجوی خویش است و آن که توخالی است صدای آوازه‌اش همه‌جا می‌پیچد.

«عهد الهی آن نیست که جادوگری با قدرت خویش ذهن مردمان را تسخیر کند که آگاهی، از اندیشه سرچشمه می‌گیرد نه از تبعیت...»

و لعنت بر این تقدیر که اگر بخت تو برگشته و اقبالت خشکیده باشد، فرومایه‌ترین دشمن هم به هماوردی نبرد، برایت شیطان گاوسر شده و اهریمنی می‌کند...

و حقا که درست گفته‌اند هرکس راه مغزش بسته شود، دروازه‌ی دهانش باز می‌شود...

در واقع اگر کسی از نخوردن و نخوابیدن قدرتی می‌یابد از خود نخوردن نیست، بلکه از قطع علاقه به خوردن است، درست مثل هرس کردن خواسته‌ی قلب... هرجا که شاخه را قطع کنی، شاخه‌ی جدیدی از جای دیگری می‌روید، پس اگر زمانی از چیزی چشم بپوشی، در ازای آن موهبتی به دست می‌آوری و این‌گونه هرگز زندگی از حقیقت خود خالی نمی‌شود تا زمانی که مرگ فرا برسد.

گاهی سکوت شرف دارد به گفتن...