بریده‌های کتاب آب هرگز نمی میرد

تشنه بودم، مثل بقیه بچه ها. می‌توانستم کف دستم را از آبی که روی زمین می‌ریخت پر کنم؛ اما چشمانم را بستم و گفتم:"سلام بر ابالفضل، سلام بر تشنگی"

دوست داشتم که جزء دسته سقاها باشم

با پدرم برای نماز جماعت به آن‌جا می‌رفتیم. به یاد دارم که آهسته و ریز قدم بر‌می‌داشت. می‌گفت: «در هنگام رفتن به مسجد، ملائکهٔ خدا برای هر قدم نماز‌گزار هفتاد حسنه می.نویسند. هر چه گام ها کوتاه‌تر باشد، حسنات بیشتر است.»

اهل شهرستان لاله جین و ترک زبان بود و به ترکی، جمله ای گفت که آن زمان معنی را به خوبی نفهمیدم، ولی در خاطرم ماند. گفت: یا زهرا! کسی نیست به داد ما برسد...

هیچ کس نیست که با کربلا آزموده نشود

ـ عباس بُوای کی بید؟ (عباس پدر چه کسی بود؟) ـ عباس بُوای مَشک بید. (عباس پدر مشک بود.)