بریده‌ کتاب‌های تفکر

انسان اول باید «گوهری» بشود تا گوهر به دست او بدهند. اهل بشود، اهلیّت پیدا کند تا معارف را کشف کند.

استعمار نو یعنی تعطیلی فکر، نه به آن معنا که اجازه ندهد شما فکر کنید، بلکه به آن معنا که فرصت ندهد شما فکر کنید؛ آن هم نه به این صورت که اگر شما فکر کردید شما را بزند؛ نه، بلکه اجازه ندهد نیازها، شما را به فکر وادارد.میخواهد به مجرد اینکه شما نیازی پیدا کنید، از شما رفع نیاز کند، این یعنی تعطیلی فکر.

امام راحل می فرمودند: این که می گویند حرف مرد یکی است غلط است. حرف مرد دوتاست؛ وقتی دید اشتباه است حرفش را عوض می‌کند. این روحیه بسیجی است که وقتی انسان دید این طرف درست می گوید بپذیرد. اخلاق فکر کردن خیلی مهم است.

انسان وقتی به انبیاء رسید و انبیاء به او دستور می‌دهند، دیگر با آن‌ها چون و چرا نمی‌کند. چرا؟ چون جای تعبد است. تعقل تلاش می‌کند تا خودش را به انبیاء برساند. وقتی به انبیاء رسید، می‌داند این‌ها از قول خدا چیزهایی می‌گویند. وقتی از آن‌ها می‌شنود آرامش پیدا می‌کند. چرا؟ چون به مبانی‌اش ایمان دارد و وقتی این‌ها به او گفته‌اند می‌پذیرد، چون می‌داند طرف حکیم است. آیا شما حکیمی را که برایتان دارویی می‌نویسد، سین جیم می‌کنید؟

کمبود جامعه اسلامی ما امروز کمبود تفکر است؛ کمبود پژوهش و تحقیق است؛ کمبود تامل است. اشک از روی معرفت می‌خواهند، خونِ از روی معرفت می خواهند؛

عبادتی مطلوب است که شالوده‌اش تفکر باشد و تفکری ارزشمند و مطلوب است که نتیجه‌اش خضوع و عبادت در مقابل نیروی هستی بخش باشد.

کلید فتح باب ملکوت، عمل کردن به علم است.

حیات طیبه، دلِ زنده است.

مرگ، آخر این دنیاست و چیزی که آخرش این باشد، اولش چیست و چه ارزشی دارد؟ مرگ اول آخرت است، اینکه منزل اولش این قدر خطرناک است، وای به منزل بعدش! وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۱۵

همین خیلی معرفت است که آدم بفهمد بی معرفت است؛ فهم بی‌معرفتی خیلی معرفت می‌خواهد: تا بدانجا رسید دانش من که بدانم همی که نادانم همین اندازه که انسان بگوید من غلط کردم، برای اینکه بعد از این غلط نکند، خیلی خوب است.