بریده‌های کتاب قتل در قطار سریع السیر شرق

آقای بوس: "دور و بر ما مردم از هر طبقه، ملیت و سنی نشسته‌اند. با هم بیگانه‌اند، اما برای سه روز دور هم جمع شده‌اند. زیر یک سقف می‌خوابند و می‌خورند و نمی‌توانند از هم دور شوند. پایان این سه روز، از هم جدا می‌شوند، هر کس به راه خود می‌رود و احتمالاً دیگر هم هرگز همدیگر را نمی‌بینند." پوآرو گفت:" و حالا تصور کنید حادثه‌ای اتفاق بیفتد." آقای بوس:" آه نه، دوست من." پوآرو:" قبول دارم که از دیدگاه شما تأسف‌آور است. اما اجازه بدهید فقط برای لحظه‌ای اینطور تصور کنیم. آن وقت شاید تمام کسانی که اینجا هستند با هم ارتباط پیدا کنند، از طریق مرگ."

وقتی می‌خواهید خرگوش بگیرید، راسو را داخل چاله می‌گذارید، و اگر خرگوش آنجا باشد فرار می‌کند. من کاری جز این نکردم.

من تا آخرین لحظه به همه مظنون هستم.

من از آن‌هایی نیستم که به روش‌های تخصصی تکیه دارند. چیزی که به دنبالش هستم روانشناسی است، نه اثر انگشت یا خاک سیگار.

زن ها موقعی که درگیر ماجراهایی میشوند و یا ناراحت میشوند قدرت بی نهایت زیادی کسب میکنند.

تکیه بده و فکر کن (همانطور که اغلب گفته‌ای)، از سلول‌های کوچک خاکستری مغز استفاده کن؛ آن وقت خواهی فهمید!

من اول به شاهدم نگاه می‌کنم، شخصیتش را سبک سنگین می‌کنم و سوالاتم را بر همان اساس طرح می‌کنم.

باور کنید که شما یک حدس‌زنندهٔ بسیار ماهر هستید. بله، به تمام دنیا می‌گویم که شما یک حدس‌زنندهٔ عالی هستید. [هاردمن خطاب به پوآرو]