بریده‌های کتاب قصه‌های همیشگی؛ اکسیر جادویی

شب آخر الکس به آرتور گفت :«می دونی ، فردا دارم می رم . » آرتور گفت :« می دونم ولی می خوام تصور کنم امشب تا ابد طول می کشه. »

فکرش رو بکن، وجود این دنیا توی دنیاهای دیگه به شکل افسانه است. این نظریه من رو تأیید می کنه. من میگم ما همه شخصیت‌های کتاب‌های کتابخانه‌ی خدا هستیم.

اگه زندگی فقط توی یه چیز مهارت داشته باشه، اون غافلگیر کردن ادم هاست. بعضی وقتا به بهترین شکل ممکن غافلگیرت میکنه.

اعضای خانواده بیشتر از هر کسی به ادم خیانت میکنند.

الکس گفت :« واقعا فکر می کردی بدون خداحافظی می رم؟ » آرتور شانه بالا انداخت و گفت:«امیدوار بودم اگه خداحافظی نکنیم واقعا از هم جدا نشیم. »

سایه دوستیه که هیچ‌وقت از پیشت نمی‌ره!»

آدم‌هایی که همیشه بهشون اعتماد داری و بهشون تکیه میکنی ، بیشتر از همه ناامیدت می‌کنند.