بریده‌های کتاب قصه‌های همیشگی؛ اکسیر جادویی

فکرش رو بکن، وجود این دنیا توی دنیاهای دیگه به شکل افسانه است. این نظریه من رو تأیید می کنه. من میگم ما همه شخصیت‌های کتاب‌های کتابخانه‌ی خدا هستیم.

اگه زندگی فقط توی یه چیز مهارت داشته باشه، اون غافلگیر کردن ادم هاست. بعضی وقتا به بهترین شکل ممکن غافلگیرت میکنه.

اعضای خانواده بیشتر از هر کسی به ادم خیانت میکنند.

الکس گفت :« واقعا فکر می کردی بدون خداحافظی می رم؟ » آرتور شانه بالا انداخت و گفت:«امیدوار بودم اگه خداحافظی نکنیم واقعا از هم جدا نشیم. »

سایه دوستیه که هیچ‌وقت از پیشت نمی‌ره!»

آدم‌هایی که همیشه بهشون اعتماد داری و بهشون تکیه میکنی ، بیشتر از همه ناامیدت می‌کنند.

شنل قرمزی که داشت زمین را می گشت،گفت:<<چه شرم آور!آدم هایی که همیشه بهشون اعتماد داری و بهشون تکیه می کنی،بیشتر از همه ناامیدت می کنن.>>

فقط فرانکشتاین نبود که برای به وجود آوردن یک هیولا مقصر بود...

«ولی اگه ما الان توی قصه تو باشیم چی؟شاید این فصلی از یه داستان درباره‌ی تو باشه. شاید یه نفر همین الان توی یه دنیای خیلی دور داره این و می‌خونه و می‌دونه داری اشتباه میکنی»