بریده‌های کتاب دختر پرتقالی

هیچکس تا حالا به خاطر هندسه ی اقلیدس یا دوره تناوبی اتم ها بغض تو گلوش گیر نکرده. هیچکس تا حالا به خاطر قطع شدن اینترنت یا دور شدن از محاسبات، اشک نریخته. این دنیاست که روزی ترکش میکنین، زندگیه،افسانس؛و بعد باید اونایی که دوستشون داری ترک کنی و باهاشون خداحافظی کنی.

فکر نمی‌کنم تا امروز کسی بوده باشد که زمان مرگ، بخواهد با عناصر تناوبی جدول مندلیف یا انتگرال معین مثلثاتی خداحافظی کند و از آن‌ها طلب آمرزش کند! هیچ‌کسی برای تقسیم اعشاری یا چند ساعت قطع اینترنت گریه نکرده است! ما باید هنگام مرگ از افسانه‌ی شگفت‌انگیز هستی، خداحافظی کنیم؛ از افراد خانواده‌مان که عاشقانه دوستشان داشته‌ایم.

مطمئنا هیچ‌چیزی به اندازه‌ی عشق، قدرت جنگیدن با شما را ندارد. قدرتی که می‌تواند شما را در مقابل هر نوع اراده‌ای تسلیم کند و در هم تنیده شوید.

دراخر فقط افراد کمی هستند که میخواهی دم رفتن با ان ها خداحافظی کنی

آخرین چیزی که انسان محکم نگه می‌دارد، اغلب دست کسی است...

اما رویای غیرممکن ها نام مخصوصی دارد که به آن امید میگوییم.

شاید او از آن آدم‌هایی بود که از خودشان انتقاد می‌کنند و این خصوصیتی است که همه‌ی مردم ندارند.

در هر حال او مثل یک سنجاب زیبا و ملیح بود.

بسیاری از زبان‌ها لغت خاصی برای اشاره به دو نفر فقط و فقط دو نفر دارند این ضمیر همزاد یا دوتایی نامیده می‌شود یا گاهی همان چیزی است که بین دو نفر به اشتراک گذاشته می‌شود فکر می‌کنم که مفهوم مفیدیست زیرا مواقعی وجود دارند که یک نفر است نه نفرات بسیار زیاد شما دقیقاً ما دو نفر هستید و به نظر می‌رسد که این ما دو نفر جدا شدنی نیستند

زندگی بخت آزمایی است که در آن فقط شماری از برندگان دیده می‌شود

تو را محکم تر به خودم چسباندم و شاید فکر کردی برای گرم کردن تو این کار را کردم. اما من خودم را لو دادم جرج، و گریه کردم. اصلا نمیخواستم چنین کاری بکنم و بلافاصله سعی کردم بر خود مسلط شوم، اما اشکم بند نمی آمد.

در جهان هیچ چیز نیست که بتوان به آن تکیه کرد....

زندگی بخت آزمایی عظیمی است که در آن فقط شماره های برنده را میتوان دید.

اگر تمام مردم دنیا می‌توانستند او را ببینند در یک آن، همه‌‌ی جنگ‌ها، خصومت‌ها و دشمنی های روی کره‌ی زمین از بین می‌رفت یا دست‌کم یک آتش‌بس بسیار طولانی اعلام می‌شد.

به این دنیا نگاه کن جرج، قبل از اینکه ذهنت را با فیزیک و شیمی پر کنند به این دنیا نگاه کن.

نان یکی در مرگ دیگری است.

اگر دو انسان فکر و ذکرشان پیدا کردن همدیگر باشد، ملاقات اتفاقی‌شان چندان هم غیر ممکن و عجیب نیست.

لبخند گرمی تحویلم داد. گئورگ! آن لبخند- بله آن لبخند- می‌توانست سرتاسر جهان را آب کند. اگر تمام دنیا شاهد آن لبخند بودند، آن‌قدر انرژی و قدرت به دست می‌آوردند که بتوانند همه جنگ‌ها و نامهربانی‌های روی کره زمین را متوقف کنند. مطمئنم همین لبخند می‌توانست صلح و آرامش بلند مدتی بر جهان حاکم کند.

این رقص‌ها و بازی‌ها موسیقی زندگی است .هرجا که انسانی هست، موسیقی زندگی هم هست.

چیزی مسری‌تر از خنده وجود ندارد. «ما» ضمیر بسیار خوب و جالبی است.