بریده‌های کتاب خرده ماه ها (خاطرات یک سال غذا خوردن در شانگهای)

صدای خنده‌اش یکی از زیباترین صداهای دنیاست.

از لحاظ زبان به خودم گرسنگی دادم اما نتوانستم در موارد دیگر نیز این کار را انجام دهم.

این یک حرکت ساختارشکنانه بود که به عنوان یک زن جوان از غذا لذت می‌بردم و هر روز از بار گناهی که انتظار می‌رفت داشته باشم شانه خالی می‌کردم. حرکتی ساختارشکنانه از سر عشق.

شب‌ها، تنهایی در اجتماع بودن به معنای نگاه‌های عجیب و توجه ناخواسته است. این بدان معناست که سریع‌ترین و ایمن‌ترین مسیر خانه را بلد باشم، وانمود کنم که با تلفن صحبت می‌کنم و کلیدهایم را در جیبم در دست نگه دارم. اما اینجا، شاید مانند تمامی شهرهای بزرگ، تنهایی بخشی از خود شهر است.

مهم نیست چه زمانی از سال باشد، آن ها مرا به یاد خورشید، گرمای استوایی و با خانواده بودن می‌اندازند. کیک‌های ماه، کیک‌های کوچکی که در جشنواره نیمه پاییز خورده می‌شوند باید شبیه به ماه باشند. بلوئوبائو اما شبیه به خورشید درخشان است.

روش‌های زیادی برای سفر در سراسر جهان وجود دارد. برخی از ما بیشتر از دیگران مستعد به جا گذاشتن تکه‌هایی از خود هستیم.

مشتاق خلق کردن بودم،که با دستانم چیزهایی بسازم،که آنچه را از دست داده بودم دوباره یاد بگیرم و بازیابی کنم.

دلتنگی در وجودم موج می‌زند و گاهی اوقات مرا به لرزه می‌اندازد. هر لحظه ممکن است بیاید، اما اغلب زمانی که من در اتاق خوابگاه تنها هستم به سراغم می‌آید.

وقتی بچه بودم موقع غذا خوردن از همیشه شادتر و موقع گرسنگی از همیشه ناراحت تر بودم.

فقط می خواستم خراب کاری کنم اما فکر می کنم اولین حرکت شورشی ام نیز بود. دیگر چاپستیک نمی‌خواهم. دیگر نودل نمی خواهم، حداقل امروز.

من هیچ‌وقت عادت نداشتم به هیچ کوه، دریا یا رودخانه‌ای مرتبط باشم، هیچ‌وقت آن‌ها را به عنوان بخشی از خودم ندیدم. من چندین خانه را رها کردم و چندین خانه‌ی جدید ساختم. خانه همیشه برایم پیچیده بوده است.

شاید بازسازی دقیق یک خاطره غیرممکن است اما هنوز هم به تلاشمان ادامه می دهیم.

یک زن خوش خوراک بودن در جامعه‌ای که گرسنگی در آن به سیری منجر نشده و به جایش کنترل می‌شود، سخت است. جایی که تاریخ طولانی گرسنگی زنان با شرم و جنون همراه است.

برخی از ما بیشتر از دیگران مستعد به جا گذاشتن تکه‌هایی از خود هستیم.

همه‌چیز در اطرافم همزمان ناپدید و دوباره ظاهر می‌شود و من هرگز نمی‌توانم به پای سرعتشان برسم ولی فعلا می‌دانم که اشکالی ندارد. نمی‌توانم جلوی تغییر شکل شهرها را بگیرم، اما با نوشتن این موارد – دستور پخت‌ها، نام‌ها، رنگ‌ها، کاراکترهای چینی – می‌توانم برای مدتی حفظشان کنم. اکنون قادر هستم وجودم را در این شهر ثبت کنم.

از شجاع بودن خسته شده ام_

دلتنگی در وجودم موج می‌زند و گاهی اوقات مرا به لرزه می‌اندازد. هر لحظه ممکن است بیاید، اما اغلب زمانی که من در اتاق خوابگاه تنها هستم به سراغم می‌آید.

وقتی بچه بودم موقع غذا خوردن از همیشه شادتر و موقع گرسنگی از همیشه ناراحت‌تر بودم.