بریده‌های کتاب او و گربه‌اش

اگر رقابتی وجود نداشته باشد،موجود برتری که بهتر با محیط سازگار شود نیز به وجود نخواهد آمد.

من نه بلندپرواز و جاه‌طلب بودم و نه می‌خواستم به جایگاه بسیار بالایی برسم. فقط می‌خواستم یک زندگی معمولی داشته باشم.

استعداد،قدرت و اندوخته هایی که در اختیار انسان هاست،تا ابد با آنها باقی نخواهد ماند.

پرستاری از یک فرد بیمار در خانه،هم برای کسی که از او مراقبت می کند، زجر آور است و هم برای خود بیمار.

"این زندگی خودته و باید به قدر کافی برای خودت هم زندگی کنی."

استعداد، قدرت و اندوخته‌هایی که در اختیار انسان‌هاست، تا ابد با آن‌ها باقی نخواهد ماند. انسان‌ها نیز چنین هستند. آن‌ها هم تا ابد باقی نخواهند ماند... - کنجی میازاوا -

اینکه یک نفر در خانه منتظر برگشتت باشد،خیلی خوب است.

کلمات توانسته بودند دنیایم را تغییر دهند و این کمی ترسناک به نظر می رسید.

به هرحال من ترجیح می دادم وقتم را آدم های بالغ سپری کنم.

"آدمایی که خیلی مهربونن، نمی‌تونن دیگران رو سرزنش کنن. پس همیشه خودشون رو سرزنش می‌کنن و به همین دلیل خیلی رنج می‌کشن."

این زندگی خودته و باید به قدر کافی برای خودت هم زندگی کنی.

او واقعا زیبا به نظر می‌رسید. ای کاش صورتش هم مثل موهایش درخشان بود.

پادشاه بودن یعنی تنها بودن؛ زیرا دیگران فاصله ی خودشان را با تو حفظ می کنند.

آدمایی که خیلی مهربونن،نمی تونن دیگران رو سرزنش کنن. پس همیشه خودشون رو سرزنش می کنن و به همین دلیل خیلی رنج می کشن.

هیچ انسانی همیشه قوی نیست و هیچ کس هم تا ابد ضعیف نمی مونه.

نمی‌دانستم مشکل من چه بود. من داشتم مثل تمام آدم‌های دور و برم زندگی خودم را می‌کردم.گویی نردبانی که در حال بالا رفتن از آن بودم، سقوط کرده بود و من بین زمین و هوا معلق مانده بودم. چیزی که آن را زندگی معمولی می‌نامیدم، تنها به افراد باهوش و یا آدم‌هایی که استعداد خاصی داشتند اعطا می‌شد.

من باور داشتم که چیزهایی مثل خوشبختی یا بدبختی،به نگرش خود انسان بستگی دارد.

حتی پسرهای مورد علاقه‌مان هم یکسان بودند. اما این موضوع هرگز مشکلی برای ما ایجاد نمی‌کرد چون ما فقط به کاراکترهایی که توی مانگاها بودند، علاقه‌مند می‌شدیم.

به غیر از همه‌ی این‌ها، آیا خودم واقعا دوست داشتم ازدواج کنم؟ خودم را تصور کردم که پیر شده‌ام، هنوز در آپارتمان کوچکم زندگی می‌کنم و گربه‌های زیادی هم دور و برم هستند‌.

آن روز بارانی که چابی را نجات دادم، به یاد آوردم. البته آن موقع چنین باوری داشتم. در واقع این من بودم که نجات پیدا کردم.