بریده‌های کتاب رقیب های ازلی

تو سزاوار خوشحال بودن یا دوست داشته شدن نیستی.....

تو شایسته دوست داشته شدنی. تو شایستگی اینو داری که الان، حتی توی تاریکی، خوشبخت باشی...

با من ازدواج کن آیریس الیزابت وینو.میخوام تمام روز ها و شب هام رو کنار تو بگذرونم.با من ازدواج کن.

حتی وقتی که انگار دنیا از حرکت ایستاده... که هرلحظه ممکنه از هم بپاشه... که هرلحظه شومه و آژیر خطر لحظه ای ساکت نمیشه... خوشحال بودن جرم نیست.

نمیخوام یه روز توی هفتادو چهارسالگی از خواب بیدارشم و متوجه بشم که اصلا زندگی نکردم.

میترسم بهم اسیب بزنه. میترسم دوباره کسی رو که دوستش دارم از دست بدم. میترسم خودم رو رها کنم.......

آیریس عزیز، فکر می‌کنم تو متوجه نیستی که چقدر قوی هستی، چون چیزی که همه باور داریم توی شمشیر و گلوله و آتیش نیست. گاهی میشه قدرت رو توی مکان های ساکت و آروم پیدا کرد. وقتی دست کسی رو که غمی توی سینه داره در دست می‌گیری. وقتی به درددل دیگران گوش می‌دی. وقتی با وجود اینکه خسته، وحشت‌زده، یا نامطمئنی هرروز و هرروز پا می‌شی و به کارت ادامه می‌دی. این قدرته و من اونو توی وجود تو می‌بینم.

فقدان، سیر دراز و سختی داره...مخصوصا وقتی که با احساس گناه توام باشه.

گاهی قدرت برخلاف چیزی که همه باور داریم توی شمشیر و گلوله و اتیش نیست. گاهی میشه قدرت رو توی مکان های ساکت و اروم پیدا کرد . وقتی دست کسی رو که غمی توی سینه داره در دست میگیری. وقتی که به درددل دیگران گوش میدی . وقتی با وجود اینکه خسته ، وحشت زده یا نامطمئنی هرروز و هرروز پا میشی و به کارت ادامه میدی.

هیچ وقت بهت نگفتم دوستت دارم و این چیزیه که بیشتر از هر چیز دیگه ای حسرتش رو میخورم.