بریده‌های کتاب اسپارتاکوس

من هرگز فکر نمی‌کردم که بعد از مرگ اسپارتاکوس بتوانم لبخند به لب بیاورم . فکر میکردم که زندگی همیشه بیابانی بی‌آب و علف خواهد بود ؛ در حالی که او همیشه به من می‌گفت زندگی از تمام چیزهای دیگر مهم‌تر است. من آن‌وقت منظورش را درک نمی‌کردم، اما حالا می‌فهمم چه می‌گفت.حالا شادم؛ می‌خواهم بخندم. علتش را نمی‌دانم، ولی خوشحالم و می‌خواهم بخندم.

آه از این که به سرزمین و مردمی که وی را گرامی می‌داشتند آن همه نزدیک و در عین حال از آزادی آن همه دور بود ...

گلادیاتور ، باور کن در جهان چیزی بهتر از زندگی نیست ، این را ما می‌دانیم ، ما که غلامیم و جز زندگی چیزی نداریم می‌دانیم که چقدر پرارزش است.

مرد سیاه‌پوست با اندوه پرسید : " اسپارتاکوس، آدم برای چه به دنیا می‌آید؟" " به دنیا می‌آید که زندگی کند " "همین؟" " این تنها جوابی است که این سوال دارد "

زندگی جوابِ زندگی است .

حافظه مایه شادی و اندوه انسان است .

وارینیا گفت : وقتی زنی مردی را دوست داشته باشد خیلی چیزها درباره او می‌داند.

زندگی خود ، راز زندگی است.

همیشه وقتی او را می‌دید احساس شوق و شادی می‌کرد؛ مانند حلقه ای بود که شکافته باشد و هنگامی که اسپارتاکوس ظاهر می‌شد دو سر حلقه به هم می‌پیوست و حلقه کامل می‌شد .

آدمی قدری نیرو ، اندکی امید و مایه‌ای عشق دارد . این‌ها چیزهایی هستن که مثل بذر در وجود همه افشانده شده‌اند. اما اگر انسان از دنیا ببرد و در خود و در عوالم درون غرقه شود این بذر می‌پوسد و به سرعت از بین می‌رود، آن وفت خدا به این انسان تیره‌روز رحم کند، چون دیگر چیزی ندارد و در این صورت زندگی اصولا ارزش ندارد. از طرف دیگر آدم اگر این نیرو و امید و عشق و محبت را به دیگران ببخشد مایه‌ این مواهب روز به روز افزایش می‌یابد و از حد در می‌گذرد و هیچ وقت نمی‌خشکد.آن وقت زندگی ارزش دارد.

در این زمان بود که حصار محکمی به دور خویش کشید و خود را در پناه آن گرفت ، در این حصار ، علائم جوانی از چهره‌اش محو گردید .

اما بهترین چیز نیز با مرور زمان لطف خود را از دست می‌دهد؛ بهترین شراب هم وقتی زیاد مصرف شد دل را می‌زند.