این کتاب رو بینهایت دوست داشتم.
همیشه تاریخ و مخصوصا تاریخ روم و یونان باستان برای من جذاب بوده و چی بهتر از یک رمان تاریخی برای خواندن.
درسته که به ترجمه‌ی آقای منصوری خرده هایی گرفته میشه اما کاملا بدون درنظر گرفتن هرچیزی از این رمان به شدت لذت بردم.
این رمان فقط درباره‌ی اسپارتاکوس و انقلاب و آزادی‌خواهی اون نیست در کنار سیر اصلی داستان از مسائل مهمی مثل سیاست، طرز تفکر، معیشت، شغل، تاریخ، فرهنگ و آداب و رسوم روم باستان هم حرف زده میشه و به نظر من همین نقطه‌ی قوت این رمان هست یعنی فقط به یک جنبش که البته جنبش مهمی هم هست اکتفا نمیشه و در کنارش یک فضاسازی کامل از روم باستان به تصویر کشیده میشه.
و اما اسپارتاکوس که حرف زدن درباره‌اش کار آسانی نیست این مرد فقط و فقط به دنبال آزادی بود و برای این حق جنگید. بارها و بارها در کتاب از تفکری که رومیان درباره‌ی غلامان داشتن گفته شده و بسیار دردناکه.
اگر زمانه‌ی امروز رو اسپارتاکوس میدید بدون شک باز هم دست به انقلاب میزد چون ما انسان ها برده‌های مدرن این زمان هستیم و هر کی به نوعی برده‌ی چیزی و یا نظام سرمایه داری شده🥲
        

          نیمه اول این کتاب رو به سختی تموم کردم ، چیزی برام جذاب نبود و نمیشد . داستان با مسافرانی شروع میشه که از شاهراه میگذرن و در این مسیر با صلیب ها رو به رو میشن ، مسافرایی که نیمه دوم کتاب کمرنگ میشه نقششون و در آخر کتاب اصلا بیان نمیشه چی به سر افکارشون اومد بعد از این سفر و چیزهایی که از اسپارتاکوس شنیدن!
و اما نیمه دوم ، نیمه دوم کم کم برام جذاب شد به حدی که طرز فکر شخصیت ها فکرم رو مشغول می‌کرد، گراکوس و کراسوس دو شخصیتی که فکر نمیکردم در آخر اینطور تاثیرگذار بوده باشن ، صراحت و حرف های گراکوس برام جالب بود و حتی دلم میخواست بیشتر ب شخصیتش پرداخته میشد، ناخودآگاه ذهنم می‌خواست به پیش‌بینی برسه که کدوم یکی از این دو شخصیت مهم روم بهتر هستن؟ ولی انگار انتخاب بین بد و بدتر بود 😄
سه جوانی که داستان باهاشون شروع شد راستش تا آخر داستان متوجه اخلاقیات و افکارشون نشدم!
کنجکاو هم نبودم که بشم!
قسمت هایی از داستان که راجب زمان اسپارتاکوس گفته شده بود بیشترین جذابیت رو داشت ، از بین دوستان اسپارتاکوس فکر میکنم به داود بیشتر از همه پرداخته شد و دلیلی هم داشت که اینطور شد! زندگی ۴ مرحله ای و سختی که گذرانده بود من رو تا آخرین پاراگرافش سر جای نشوند. همینطور این که آخرین گلادیاتور بود که به صلیب کشیده شد.
در آخر این کتاب من رو برای دیدن فیلم های گلادیاتور مشتاق کرد همچنین برای خوندن بیشتر راجب تاریخ رم!
نسخه ای که من خوندم ۳۹۰ صفحه ای بود و تعداد چشمگیری مشکل ویراستاری داشت!
        

          کتاب در مورد دوران برده‌داریه؛ اینکه آدم‌ها ارزش نداشتن و حتی نمیتونستن کاری که خودشون میخوان رو،انجام بدن و فقط به این دلیل در بازارها  به فروش میرفتن که از خودشون صاحب ملک و املاک نبودن . که از قضا قیمت یک انسان از یک خر هم کمتر بوده.
روند داستان کمی کند بود. وسط کتاب یهو از هیجان کمی هم که قبلاً داشت کمتر شد. کتاب اسپارتاکوس غمگین تموم شد و یه چیز دیگه نویسنده پایان کتاب رو خیلی زود جمعش کرد . ولی باز هم کتاب متفاوتی بود برای منی که کتاب تاریخی نخونده بودم.  اینم اضافه کنم که اگه روحیه لطیفی دارین این کتاب رو نخونید.به نظرم هوارد فاست قصدش از نوشتن این کتاب فقط زنده نگه داشتن نام اسپارتاکوس و قیام اون بوده! و نه چیز دیگه‌ای.(چشم و گوش منم باز شد که انسانها قبلاً چقدر نسبت به هم‌نوع خودشون هم بی‌رحم بودن!) 
        

          اگر تونستید چاپ قبل ۵۷ش رو پیدا کنید. چون بر خلاف نظر دوستان (که حس می‌کنم چاپ بعد ۵۷ رو خوندند) نیمه اول کتابم جذاب و پر از جزییات بود.