بریده‌های کتاب مرا با خودت ببر

به خدا پناه می‌بریم از خود محوری به جای خدامحوری! خود محور اگر می‌توانست، خدا را هم نابود می‌کرد تا سد راهش نباشد!

او را که ببینی دیگر نیازی به علامت و نشانه‌ای نداری تا به حقانیتش پی ببری! حقانیت هر چیزی و هر کسی با امام سنجیده می‌شود

اشک می‌ریختم و با خدا حرف میزدم. میگفتم دیگر طاقت این تنگنای ظلمانی را ندارم. ای خدایی که یوسف را از چاه کنعان و از زندان مصر نجات دادی، به آبروی ابن‌الرضا و پدران بزرگوار و جدش رسول خدا، مرا از این قعر زمین نجات بده!

چند قدمی که رفت بیاد ابن الرضا (علیه السام) افتاد.با خود گفت چه می کنی ابله! بیاد بیاور که خدا از کارهایت با خبر است . نباید این زن بیچاره را چنین رها کنی و بروی به چه حقی او را زدی؟ اگر این زن از امام کمک خواسته بود او چه می کرد؟ دوباره افسار اسبش را کشید و ایستاد.

مادر گاهی از دلسوزی زیاد، بچه اش را میسوزاند!

هیچ چیز بدتر از دودلی و دست و پا زدن در شک و تردید نیست! باید خودم را از این وضعیت بیرون بکشم!

دوست عزیزم ، نمک را که به غذا می زنی ، خوشمزه اش می کند اما کسی نمی تواند به جای غذا نمک بخورد ! پیامبر یا امام گاهی برای شناساندن خود مجبور به استفاده از قدرت تکوینی اش می شود . موسی (علیه السلام) عصایش را انداخت تا سحره دریابند که حقیقت ورای سحر و چشم بندی و شعبده وجود دارد. اژده های او تمام ابزار و وسایل سحره را بلعید و آنها به او ایمان آوردند. موسی (علیه السلام )می توانست با آن قدرت خداداداشار۶ ای کند و سحره و فرعون و هامون و درباریان را بکوبد و در دم نابود کند. فرعون قرار بود بماند و نشانه های دیگری از حقانیت موسی ( علیه السلام ) را ببیند و حجت بر او تمام شود و پس از اصرار در سرکشی و خیره سری با سپاهش در نیل غرق گردد. خدای حکیم کسی را در ایمان آوردند مجبور نمی کند. همه باید فهم خود را رشد دهند تا راه را از بیراه بشناسند. باید به این ضرورت برسند که نباید از فرعون هایی چون هارون و مامون و معتصم پیروی کنند .باید این نیاز را در خود ببینند که زندگی شان بدون امام حقیقی بی معناست. معجزه و کرامت امام چون رعد و برقی است در شب بیجور تا ظلمت نشینان بدانند نور و روشنایی هم هست.

باید ایمان بیاوریم که کارها دست خداست و در دقیقه‌ای می‌تواند حقیقت را برملا کند و دل‌های مضطرب را به آرامش برساند!

مامون: می خواهم ابن الرضا کنار دستم باشد و همه ببینند که اهل بیت اگر دربار نشین شوند، با بقیه فرقی نخواهند داشت. بنی عباس گفتند: مگر پدرش به دربار و زندگی شاهانه اعتنایی کرد؟ در مرو، تو در قصرت زندگی می کردی و او در خانه ای خشت و گلی!

عشق، زن ها را راه می اندازد و مرد ها را از کار می اندازد!

از طرفی اگر دخترم همسر ابن‌الرضا شود، از آنچه در خانه‌شان می‌گذرد، از رفت‌وآمدها و نامه‌ها باخبر خواهم شد. *من دخترم را بهتر از شما میشناسم! او بازیگوش و سربه هواست. تحت‌تأثیر جنبه‌های معنوی شوهرش قرار نمی‌گیرد* 🙄🤒🤕😐😐😐

من شایسته این لطف الهی نبودم؛ به گمانم امام دعایم کرده باشد!

سفر به سوی امام، مبارک ترین سفر هاست. خوش به حال کسی که به دنبال امامش می‌گردد! بهشت هم بدون امام صفایی ندارد، چه رسد به دنیا و بغداد و این باغ ..

سفر به سوی امام مبارک‌ترین سفرهاست! خوش‌به‌حال کسی که به دنبال امامش می‌گردد! بهشت هم بدون امام صفایی ندارد؛ چ رسد به دنیا و بغداد و این باغ!

:(( فهمیدم! هرکس قاعده ای برای بازی خودش دارد! دیگر برایتان مهم نیست که خدا کجای این قاعده قرار می گیرد! ))

خدا می خواهد ما همیشه به حجت او توجه داشته باشیم و او را محور زندگی خود قرار دهیم. او انسان کامل است. از حال و روزمان خبر دارد. اگر دعایمان کند، به اجابت نزدیک تر است.

امام را که دیدم، متوجه شدم وجودم در برابر خورشید مقام او، هیچ فروغی ندارد! آنچه اتفاق افتاد، فقط لطف و مهربانی ایشان بود و بس!

هستند کسانی که حقیقت را می‌دانند، اما آن را قربانی قدرت و مقام می‌کنند!