بریده‌های کتاب 976 روز در پس کوچه های اروپا

سنت ما همانی است که باقی مانده و زندگی می‌شود، نه آن چه آرزو داریم که ای کاش می‌ماند.

درآن روز‌ها وضع ارز آنچنان بود که می‌گفتند با تنها ارزی که می‌شود امروزه از کشور خارج شد "عرض معذرت" است.

اولین بار که شهرداری زباله مان را از جلوی در خانه برد پسرم ذوق زده فریاد زد: «بابا بابا زباله مان را بردند. این تجربه ی احمد است دوست و هم کارم در بروکسل در بلژیک زباله ها باید در خانه تفکیک شوند؛ کاغذ در دایره ای سفید Stop روی کیسه میزد و زباله همان جا می ماند تا صاحبش عملیات تفکیک را با دقت انجام دهد. برای ما که در ایران کل زباله ها را مخلوط میکردیم و جلوی ساختمان یا در سطل های بزرگ خیابان می انداختیم همین تفکیک ساده کیسه ی زرد پلاستیک در کیسه ی آبی و زباله های تر در کیسه ی سفید ریخته شود و مطابق زمان بندی مشخص مقابل ساختمان قرار گیرد وگرنه مأمور بردن زباله، یک برچسب هم کمی سخت بود اما کار به همین جا ختم نمی شد.

پل رضایت در کجای جهان شکسته است که هیچ کس به روزگار خود دل خوش نیست ؟!!

دانش جویی ایرانی این خاطره را برای من تعریف کرد: یکی از دوستان بلژیکی ام را یک روز خیلی ناراحت دیدم دلیلش را پرسیدم، گفت سر ظهر یادم رفته بود به پدر و برادرم خبر بدهم که برای ناهار به خانه میروم. وقتی رسیدم، دیدم مشغول ناهار خوردن هستند به من گفتند: چون خبر ندادی غذایی برایت وجود ندارد ببخشید و به خوردن ادامه دادند.» بعد به من گفت چه طور است که این قدر شما درزندگیتان با هم همخانه و هم سفره و عیاق اید؟» گاه یک مسلمان دوست داشتنی و خوش خلق با رفتار و گفتار دل نشین کسانی از این جمع را به سوی اسلام میکشاند و با این جذابیت آدمی را که تا دیروز هیچ قید و وظیفه ای را بر خود واجب نمی دانست وا می دارد تمام تکالیف و مناسک وفرایض را انجام دهد. ویژگی برجسته ی این نومسلمانان این بود که اراده ای مستحکم برای مسلمانی داشتند و دین داری شان در مقایسه با کهنه مسلمانان بسیار قوی تر بود، یعنی چون عقایدش را به ارث نبرده و خود یافته بود، با دقت و قوت بیشتری بر آن پای می فشرد.

آدمی زاد همیشه دیروزش را بیشتر از امروز دوست دارد.