بریده‌های کتاب ما یک نفر

و این درد این درد هرگز از بین نخواهد رفت.

کاش می توانستم کمی بی خیال باشم.

اما این قصه ی من است قصه ی دو نفره بودن و قصه ی یک نفره بودن قصه ی ما... و این یک مرثیه است. مرثیه ای در ستایش عشق

می دانم که احساس خوبی نیست اما حسرت می خورم که چرا نمی توانم گاهی اوقات من هم خودخواه باشم.

نمی توانم احساسم را بیان کنم. این همه کتاب خوانده ام این همه کلمه اما نمی توانم چیزی را که درونم می گذرد بیرون بریزم.

دیروز خیلی اتفاقی همه چیز خوب بود و امروز واقعیت خودش را نشان می دهد.

تازه می فهمم که او هم مثل بقیه است و من به همین دلیل از او متنفر می شوم.

<<هیچ کس کامل نیست، همه ی ما قطعاتی گمشده ایم.>>

من عاشق همین معمولی بودنت هستم.

معمولی بودن یک نعمت است و فقط آنهایی که معمولی نیستند،ارزشش را می فهمند.

چشم ها،چشم ها اذیتم می کنند. چشم ها همه جا هستند.

هیچ کس کامل نیست،همه مان قطعه های گمشده ای هستیم‌

تمام وجودم است،و بدون او درون سینه ام فضایی خالی مثل حفره ای سیاه به وجود می آید که با هیچ چیز پر نمی شود.

نمی توانم احساسم را بیان کنم.این همه کتاب خوانده ام این همه کلمه اما نمی توانم چیزی را که درونم می گذرد بیرون بریزم.

نمی توانم احساسم را بیان کنم.این همه کتاب خوانده ام، این همه کلمه، اما نمی توانم چیزی را که درونم می گذرد بیرون بریزم.

نمی توانم احساسم را بیان کنم.این همه کتاب خوانده ام، این همه کلمه، اما نمی توانم چیزی را که درونم می گذرد بیرون بریزم

من عاشق همین معمولی بودنت هستم.

اما من نمی خواهم اینجا فوق العاده باشم می خواهم مثل بقیه معمولی باشم.