بریده‌های کتاب خانه پوشالی

جنگلی در حال متلاشی شدن، دستی با یک چاقو، سه بچه که خودشان را کنار شومینه گرم میکردند. سه دختر کوچک با موهای تیره و چشم های ابی. ما . ما در خانه چه کسی بودیم؟

بهم بگو . حقیقت رو بهم بگو. اگه ندونی زندگیت شادتره. دانش قدرته . و نادانی نعمت .

- دانش قدرته. - و نادانی نعمت.

«« اندوه زنده ها می تواند مرده ها را آزار بدهد، می تواند آنها را در فضایی باریک بین مرگ و زندگی گیر بیندازد»»

- بهم بگو. حقیقت رو بهم بگو. - اگه ندو‌نی زندگیت شادتره. - دانش قدرته. - و نادانی نعمت.

"بار سنگینیه. اینکه برای یک نفر همه چیز باشی."

-نمی خوای بدونی چه اتفاقی برات افتاده؟ -نه -چرا نه؟ -چون... می ترسم.

-نباید از حقیقت بترسی، آزادت میکنه.

هیچوقت هیچ کسی که رابطه خوبی با پدر و مادرش داره،مدل نمیشه.

به زمین نگاه کردم ،جایی که خون سرخ از نوک چاقوی جراحی و نوک انگشتان گری می‌چکید . یک آشنا پنداری دیگر.

نوک تیز ناخنم را در بر آمادگی فرو بردم،آن قدری که پوستم را بشکافد و سرش را کنار بزند،بعد صبر کردم تا ببینم چه چیزی آن زیر است.چیزی بیرون آمد.پاهای کوچک.بدن سیاه.یک مورچه.

«هیچ وقت هیچ کسی که رابطه ی خوبی با پدر و مادرش داره، مدل نمی شه. حتی اگه مثل من به طرز مسخره ای خوش قیافه باشه.»

میدونی،بقیه مردم هم میتونن کارای عجیب و غریب بکنن فقط در موردش حرف نمیزنن.همیشه آدمایی مثل ما بودن،آیریس.

آمدنشان ساعت ها طول کشید. هرچه نباشد ، مورد اضطراری نبود. دیگر نه صحنه جرمی در کار بود . نه جنازه ای. فقط آپارتمانی سوخته و دختری که گمشده.... دختر ها هرروز گم می‌شدند.

دنیای بدون گری ناممکن بود. هردو خواهرم بزرگترین عشق‌های زندگی‌ام بودند. نمی‌توانستم بدون آن‌ها زندگی کنم. نمی‌خواستم.