بریده‌های کتاب تماشایی

از خدا ممنونم بابت دلتنگی ها...

بودنم را حاجت یادآوری نیست شاکی ام از قاب عکس یادبودم

حال مرا نیست احتیاج دلیلی گریه ی طفلم، بهانه ای که ندارم

با خودم گهگاه خلوت می کنم رازهایم را زیارت می کنم با دلم دارم صمیمی می شوم هرچه می خواهد اجابت می کنم می پذیرم گریه را با روی خوش باز باران را روایت می کنم در سکوت آسمان، چون رعد و برق ناگهانی خرق عادت می کنم چند وقتی می شود با هر نگاه کودکانه مشق حیرت می کنم پیش از این ها جرئت مرگم نبود چند وقتی هست جرئت می کنم دیگر ای دنیا، سراغم را مگیر من که دارم رفع زحمت می کنم

خدایا حکمت دلبستنم را دیر فهمیدم/ مقدّر کرده‌بودی دل‌بریدن را بیاموزم

با این همه برج و سایه ی نسیانش انسان مدرن مانده و ایمانش در برزخ شمر ماندن و حر شدن است بر مرکب آهنین سرگردانش

مرگ هم آن‌چنان که فکر می‌کنی مرگ نیست مرگ ادامه‌ی همین شادی و غم است غم مخور سادگی مکن زنده‌زنده مردگی مکن...

با خودم گهگاه خلوت میکنم، رازهایم را زیارت میکنم با دلم دارم صمیمی می‌شوم، هرچه می‌خواهد اجابت میکنم

رسیده ای و مرا دردسر شروع شده همیشه گریه ی من از سحر شروع شده نگاه داشتن آن نگاه آسان نیست چه فتنه ها که از این خیره سر شروع شده

زندگی فرصت شیرین تفرج در باغ زود طی شد فقط انگار گلی بو کردیم...

بستیم دل و نبست رفتیم از دست آیینه ی ما شکست رفتیم از دست دنیا که گرفت دست بیعت از ما از ما نگرفت دست، رفتیم از دست

آزادی ام این که بنده ی او باشم در سینه دل تپنده ی او باشم گیرم قفس است این جهان، خوش دارم در کنج قفس پرنده ی او باشم...

عمر، آینه ی عذاب شد بعد از تو دلتنگی ما کتاب شد بعد از تو ای گرم‌ترین سلام دنیا برگرد سرما، سر ما خراب شد بعد از تو...

زندگی فرصت شیرینِ تفرج در باغ زود طی شد؛ فقط انگار گلی بو کردیم

این چشم چموش را دواندن تا کی؟ پلکی به تماشایِ خودت هم وا کن.