بریده‌های کتاب سقوط

همینه که هست. میخوای بخواه نمیخوای نخواه چه چیزی را باید خواست یا نخواست؟ حتما خودش را میخواهی تحملش کن ،نمی‌خوای نکن

آدم دلش برای انسان های اولیه تنگ می‌شود لااقل حرف دل و زبانشان یکی بود.

خب باید قبول کرد جامعه سادگی ذاتی و صادقانه اورا خدشه‌دار کرده است.

حتی شک های بجای اورا تحسین میکنم

بخاطر این نقطه ضعف همیشه خودم را سرزنش میکنم .

شیوه گفتار مثل پارچه ابریشمی است که بیشتر وقت ها اگزما را پنهان میکند

مورخان آینده دربار ما چه خواهند گفت درباره انسان ها یک جمله کافی است:(او به دنبال عشق بازی و روزنامه خواندن بوده).

اغلب سفره ی دل مان را پیش کسانی باز میکنیم که شبیه خودمان هستند و همان نقاط ضعف مارا دارند.به عبارت دیگر،رغبتی نداریم خود را اصلاح کنیم،یا بهتر شویم،زیرا ابتدای باید خطایمان را گردن بگیریم.فقط آرزو داریم به حال مان دل بسوزانند و تشویق مان کنند این مسیر را ادامه دهیم. در کل دلمان میخواهد هم از تقصیر تبرئه شویم، هم از تلاش برای رسیدن به تنزّه معاف باشیم. وقاحت و فضلیت مان هیچ کدام کافی نیست. نه نیروی شرارت داریم ، نه توان نیکوکاری.

وقتی جسم افسرده است،قلب ناتوان می‌شود.

هر انسانی همان‌طور که به هوای پاک نیاز دارد، محتاج به وجود بردگان است.حکم راندن یعنی نفس کشیدن .

بالاخره باید کسی کلمهٔ آخر را بر زبان آورد. وگرنه، برای رد هر دلیل ، دلیلی دیگر می‌توان آورد و این‌کار انتها نخواهد داشت.

چون احتیاج داشتم که دوست بدارم و دوستم بدارند،تصور کردم عاشق شده‌ام.به عبارت دیگر خودم را به حماقت زدم.

می‌دانید جذابیت چیست؟ شیوه ای برای کسب جواب موافق بدون طرح هیو سؤال صریح.

گروهی فریاد می‌زنند:« دوستم داشته باش!» گروه دیگر :« دوستم نداشته باش!» ولی گروهی هم هستند ،بدترین و بدبخت‌ترین آن‌ها،که می‌گویند:« دوستم نداشته باش و به من وفادار باش.»

در لحظات بیحوصلگی به خود می‌گفتم که بهترین راه‌حل برای کسی که مورد علاقه‌ی من قرار می‌گیرد مرگ است.این مرگ از طرفی رابطه‌ی ما را برای همیشه ثابت نگاه می‌داشت و از طرف دیگر قید و الزام را از آن برمی‌داشت.

زن‌ها دوست دارند که کار سریعاً به نتیجه خود نرسد.اول گفت‌و‌گو یا،به قول خودشان ،محبت باید کرد.

حتی در تنهایی ،هرکس می‌خواهد امتیازی بیشتر از دیگران به دست آورد.

هنگامی که ناظر رفتار خود با دیگران بودم، دیگر نمی‌توانستم در مورد حقیقت وجودم خودم را گول بزنم.

چه بسیار جنایت‌ها رخ داده‌اند فقط به این علت که عامل‌شان تابِ تحملِ تقصیر را نداشت!