بریده‌های کتاب سقوط

"از آن‌جا که دلم می‌خواست کسی را دوست بدارم و کسی هم مرا دوست داشته باشد، به گمانم عاشق شدم. به‌عبارت دیگر احمق شدم."

منتظر روز جزای آخرت نباشید. این داوری هر روزه اتفاق میفد

" دو احساس صادقانه مرا دلگرم میداشت: یکی رضایت خاطر از اینکه در این سوی نرده که خوشتر بود قرار داشتم و دیگر تحقیری که کلا نسبت به قضاوت داشتم " ( برگرفته از سخن شخصیت ژان باتیست‌کلمانس )

راجع به روز قیامت صحبت می‌کنید. اجازه بدهید محترمانه به حرفتان بخندم. قاطع و استوار انتظارش را می‌کشم: بدترش را از سر گذرانده‌ام، یعنی قضاوت انسان‌ها را.

گروهی فریاد می‌زنند «دوستم داشته باش !»گروهی دیگر: «دوستم نداشته باش!» ولی گروهی هم هستند، بدترین و بدبخت‌ترین آنها،می‌گویند: «دوستم نداشته باش و به من وفادار باش!»

کسی در من زنگ خطر را به صدا در می‌آورد: «خطر، آهسته برانید!» حتی وقتی هم که احساس دوستی قوی است، باز احتیاط می‌کنم.

من در وجودم رویاهای شیرینی برای زجر و شکنجه خودم کشف کردم.

یک طرف زیبایی است و، طرف دیگر، درهم شکستگان و پایمال شدگان. هر قدر هم این کار دشوار باشد من می خواهم به هر دو طرف وفادار بمانم.

مردم هرگز به انگیزه‌هایتان، به صداقتتان و به شدتِ رنج‌هایتان یقین نمی‌آورند، مگر به برکت مرگتان.

من هستی را به هر گونه ای که بود از عرش تا فرش می‌پذیرفتم، بی آنکه از قبول ریشخندها‌‌ و عظمت ها یا ذلت‌ هایش‌‌‌ شانه خالی کنم.

زخم‌ها هم‌زمان بر جانم نشستند و یک‌باره تهی شدم از توش و توان . آن‌گاه بود که عالم و آدم به من خندیدند .

جنایت بی‌وقفه در معرض تماشاست، اما جنایت‌کار جز لحظه‌ای گذرا به چشم نمی‌آید، زیرا بلافاصله کسی جایگزینش می‌شود.

تا به حال توجه کرده‌اید که کانال‌های متحدالمرکز آمستردام به دایره‌های دوزخ شباهت دارد؟ طبیعتاً، دوزخِ بورژواها که انباشته از خواب‌های آشفته است‌. هنگامی که غریبه‌ای گذرش به این‌جا می‌افتد، هر چه از دایره‌های بیش‌تری عبور کند، زندگی و، به تبع آن، جنایت‌هایش سنگین‌تر و تیره‌تر می‌شوند. این‌جا، در آخرین دایره‌ایم. دایره ... عجب!

مرگ به تنهایی احساسات ما را بیدار می‌کند؟

برای جنایت همواره وکیل مدافع پیدا می‌شود ولی برای اثبات بی‌گناهی، فقط گاهی.

صد و پنجاه سال پیش مردم برای دریاچه‌ها و جنگل‌ها دچار تأثرات شاعرانه می‌شدند. امروزه ما برای دخمه‌ی زندان‌ها غزل می‌سراییم...

خوشبختانه نوشیدنی مورد علاقه‌ام را دارم، تنها کورسوی امید در دل این تاریکی‌ها.

ما نمی‌توانیم بی‌گناهی هیچ‌کس را تائید کنیم، در صورتی که می‌توانیم به طور قطع مجرمیت همه‌کس را مسلم بدانیم. هر انسان گواهی است بر جنایت همه انسان‌های دیگر.

 طبیعی‌ترین تصور انسان، اندیشه‌ای که به‌ سادگی به مخیله‌اش خطور می‌کند و گویی از اعماق فطرتش سرچشمه می‌گیرد، تصور بی‌گناهی خویش است .