بریده‌های کتاب آخرین چیزی که به من گفت: رمان

بعضی وقت‌ها، کاری که اشتیاق زیادی به انجامش داری از اون چیزی که انتظارش رو داشتی سخت‌تره، ولی به‌خاطر این‌که آسون نیست نباید ازش دست بکشی.

این اصلا آن آینده‌ای نیست که تجسم میکردم.

بابا، تو مراقب منی،مگه نه؟

ناگهان،میبینی در یک دنیای جدید تنهایی و مجبوری راه خودت را پیدا کنی،و مهم ترین آدم زندگی‌ات دیگر حواسش به تو نیست.

نمی توانی به کسی دستور دهی تا به تو اعتماد کند.باید در عمل،این را ثابت کنی.

اینکه حقیقت تورا به سمتی می برد که مایل به رفتن به سوی آن نیستی،آن وقت،حس میکنی اگر این پیروزی را نداشتی.

اکثر مردم نمی‌خوان بشنون چی می‌تونه باعث بشه کار بهتر انجام بشه، اون‌‌ها فقط می‌خوان بدونن چطوری می‌تونن این کار رو راحت انجام بدن.

وقتی نوبت به دیدن واقعیت آدمایی که ما رو دوست دارند یا اونایی که تلاش می‌کنیم دوست شون داشته باشیم میرسه، اونموقع ست که شاید همه ی ما به نحوی احمق باشیم.

وقتی اتفاق بدی برای آدم می‌افتد، این سخت‌ترین قسمتش است. هر لحظه، آن اتفاق را به خاطر نداری، مدتی فراموشش می‌کنی و بعد، دوباره، سراغت می‌آید. بالاخره، خیلی خوب می‌فهمی که مجبوری با آن کنار بیایی. از تو انتظار می‌رود تا به زندگی ادامه دهی.

بعدها هیچوقت نگو کسی بی گناهه.اگه لازم بود بگو گناهکار نیست.اما اینکه بگی کسی بی گناهه ازت یه احمق میسازه.مخصوصا وقتی که اون فرد به طرز فجیعی گناهکاره.

گاهی،بلافاصله،با کسی حس نزدیکی میکنی و این یکی از آن حس هایی است که یا فورا با کسی تجربه میکنی یا هیچ وقت به آن نمی‌رسی،یعنی از آن چیز هایی نیست که به مرور زمان،به وجود بیاید.